Spider-Man 2: precies de open-wereld thriller waar we naar verlangden

De voorganger was een PS4 hoogtepunt, nu gaat het verhaal van Miles en Peter verder op de PS5. En, zoals de test laat zien, met bravoure.

De vriendelijke buurtspin is sinds zijn debuut 62 jaar geleden vereerd met talloze verheven titels. Amazing, Spectacular, Astonishing, Superior, Sensational of gewoon Ultimate.

Tijdens mijn speeltijd metMarvel”s Spider-Man 2kwamen al deze woorden (of Duitse varianten ervan) minstens één keer in mijn hoofd op, om heel verschillende redenen. Niet altijd waren ze positief, maar in verreweg de meeste gevallen wel.

Insomniac is er opnieuw in geslaagd om mijn rood met blauwe netten getooide fanhart tot in de nek te laten kloppen Met Spider-Man 2 zet de studio een van de beste superheldengames aller tijden voort, en zoals we gewend zijn van Sony Studios en Insomniac levert het een eersteklas spelervaring.

30 uur heb ik besteed aan het PS5-avontuur en in die tijd heb ik niet alleen het verhaal helemaal uitgespeeld, maar ook elke activiteit in New York voltooid In de review kan ik je dus spider-hair-exact vertellen wat Spider-Man 2 tot een van de beste actie-avonturen van het jaar maakt en ook waarom het in geen enkel opzicht onderdoet voor zijn grandioze voorganger, maar deze toch niet altijd overtreft.

Spectaculair: Een verhaal door fans voor fans

Er zijn ongeveer twee jaar verstreken sinds Peter Parker Doctor Octopus en zijn tentakels de gevangenis in sloeg en Miles Morales de Tinkerer opblies. Ondertussen verloopt het alledaagse spinnige leven van de twee superhelden soepeler, maar zoals gewoonlijk gaat dit ten koste van hun privé- en professionele leven. Terwijl Peter manieren zoekt om op de een of andere manier aan geld te komen, probeert Miles zijn aanvraag voor de universiteit binnen te krijgen. Beide lukken vrij matig.

Maar wie wil zich druk maken over essays en werkschema”s als New York weer eens te maken heeft met een hele reeks ontmoedigende problemen. Een letterlijk enorme Sandman aan het begin van de game voelt bijna als een strandvakantie.

Insomniac beheerst ook de rustige momenten tussen de bombast en begrijpt bovenal welke personages ze hier tot leven brengen. Wanneer Kraven op het scherm verschijnt, domineert de imposante man de scène. Hij straalt een vorm van verontrustend charisma uit. Maar ook Peter en Miles worden erg goed neergezet. Beiden maken een behoorlijke ontwikkeling door – Peter onder andere omdat hij in de loop van het verhaal betrokken raakt bij een bekende black goo symbiont.

Daarnaast sluit Peter opnieuw een vriendschap met zijn middelbare schoolvriend Harry Osborne, wat ook hartverwarmend relateerbaar aanvoelt dankzij een aantal charmante speelbare flashbacks naar het verleden. Tegelijkertijd moet Peter grip krijgen op zijn hernieuwde relatie met Mary Jane, voor wie hij meestal minder tijd heeft dan hij zou willen, ondanks de steun van medespion Miles. Miles, aan de andere kant, worstelt met het feit dat de moordenaar van zijn vader weer op vrije voeten is.

Van al deze ingrediënten mixt Spider-Man 2 een tintelende verhaalcocktail met gegarandeerd kippenvel en drama in de afwerking, waar Peter wat meer in beeld is dan zijn jongere tegenhanger. Oh, en er zijn zeker nog wat verrassingen, dus de vele trailers hebben minder weggegeven dan je zou denken.

Superieur: gevarieerde gameplay, grandioze technologie.

Een goed verhaal is één ding, maar Spider-Man 2 overtuigt ook op het gebied van gameplay. De campagne gooit in elke missie de beste elementen van de game op een creatieve en vermakelijke manier bij elkaar en blijft altijd gevarieerd. Soms sla je Kraven”s handlangers op hun kin, soms schakel je ze uit vanuit de schaduw en blijf je zo onopgemerkt mogelijk. Soms zit je achter een op hol geslagen reuzenhagedis aan, soms fiets je door Peters buurt of voer je wetenschappelijke experimenten uit. Dit zorgt voor een enorme afwisseling, ook al voelen de missies af en toe een beetje te geleid aan.

Af en toe moet je typen in een filmsequentie. Maar er zijn geen klassieke Quicktime-gebeurtenissen.)” ” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2023/10/Occasionally.jpg” width=”3840″ height=”2160″ /☻

De straten zijn gevuld met New Yorkers, die soms een pizzatent uitventen en soms ontspannen op een bankje in het park aan een ochtendkoffie nippen. Afgezien van af en toe een high-five van een voetganger is er een gebrek aan interactie, maar in tegenstelling tot in de voorganger krijgen we soms hulp van de andere Spider-Man of zelfs andere gemaskerde burgerwachten.

Hierdoor voelt New York enorm levendig aan, ziet het er fantastisch uit en creëert Spider-Man 2 ook sfeer in cutscènes dankzij levensechte gezichten, authentieke animaties en filmisch camerawerk. Een bijzonder cool detail: het pak van Spider-Man vertoont nu steeds meer slijtage naarmate je harder wordt aangepakt in een gevecht. Zulke kleine details laten gewoon zien hoeveel hart en ziel de ontwikkelaars in hun game hebben gestoken.

Sensationeel: soms stil en soms luid

Kraakgevechten

Op stille spinnenpoten

Veteranen van de voorganger zullen hun strategie moeten aanpassen en aan dingen moeten wennen. Met name de sluipsecties zijn minder gevarieerd, ook al compenseren de nieuwe weblijnen dit enigszins. Hiermee creëert de muurkruiper gewoon zijn eigen uitkijkpunt.

Maar dit verlaagt ook de vraag hier – je hoeft nooit lang na te denken over waar je je terug kunt trekken. Je creëert gewoon keer op keer de mogelijkheid. Over het algemeen lijken dergelijke stealth-missies veel minder vaak voor te komen dan in de voorganger, maar ze behoorden sowieso nooit tot de grootste hoogtepunten.

Aan de andere kant zijn de andere stiekeme stukjes in de rol van Peters onderzoeksjournalistieke vriendin Mary-Jane nu leuker. Ten eerste komen ze minder vaak voor dan in de voorganger, en ten tweede vertragen ze het spelverloop veel minder, zodat ik me niet langer (zoals Peter bij zijn eerste zwaaipoging)

De levelgebieden om doorheen te sluipen zijn nu veel groter en laten MJ haar eigen weg vinden. Later speelt het geheel bijna als een third-person sluipschutter dankzij MJ”s niet-dodelijke Spidey-pistool. Hierdoor blijft het tempo van de campagne de hele tijd aangenaam hoog. Over aangenaam tempo gesproken…

Amazing: Met vaart door de open wereld

Het bewegen door New York blijft een ander uitstekend aspect van Spider-Man 2 en is nog vloeiender, sneller en dynamischer dan in de voorganger. Dit komt door de volwassener en gevarieerdere zwaaianimaties. Daarnaast maken nieuwe manoeuvres zoals de katapult, een behoorlijk coole loop en vooral de netvleugels het bewegingsarsenaal compleet. Oh, en Peter kan nu net als Miles vooruit en omhoog springen in de lucht, dankzij zijn mechanische armen!

De webvleugels zorgen er zelfs voor dat slingeren niet meer nodig is in een mate die past bij een Spider-Man-game. Je kunt, als je weet hoe, van noord naar zuid fladderen zonder ook maar één web te schieten.

De vleugels zijn ook ideaal om over de brede East River te vliegen. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2023/10/The-wings-are-also-1.jpg” width=”3840″ height=”2160″ /☻

Astonishing: The City That Never Sleeps

Hoe dan ook, het licht op en flitst voor je uit waar je ook kijkt. Het is nooit overweldigend en neemt af zodra je de activiteiten hebt afgevinkt, maar op sommige momenten voelde ik me erg gamed tussen paarse daken, groene lichten, pulserende luchtbollen en opbollende zandtorens.

De activiteiten zelf schommelen tussen hoogtepunten op het gebied van stealth en opvulling. Er zijn een aantal kleine en grote zijmissies die charmante verhalen vertellen en voor een aantal echt emotionele en menselijke momenten zorgen. Bijvoorbeeld wanneer Spidey op zoek gaat naar een vermiste opa en vervolgens naar hem luistert terwijl hij praat over de liefde van zijn leven. Dit is Spider-Man DNA door en door!

Imoniac rekt de speeltijd echter uit met een handvol repetitieve opdrachten, elk een beetje te vaak naar mijn smaak. Op geen enkele manier helemaal vervelend en, met uitzondering van de laatste zijmissies, altijd met een leuke verhaalverrassing.

Maar soms moest ik me afvragen of ik de hele tijd op Spider-Bots wilde jagen of hoeveel Sandman-klonen er nog te bevechten waren. Twee of drie keer, oké. Maar zes keer of nog meer? Ik had graag wat meer vlees gezien in plaats van uitgerekte saus, vooral omdat je alles in ongeveer 30 uur kunt doen. Eigenlijk zou een open-wereld blockbuster met zoveel speeltijd zonder zulk opvulmateriaal moeten kunnen.

Vervelend is ook het einde van een lange side quest die draait om een groep maniakale brandstichters. Ik ga het einde nu natuurlijk niet verklappen, maar het hint naar een iconische schurk zonder dat hij ooit verschijnt. Waarom? Nou, omdat de zoektocht hoogstwaarschijnlijk leidt naar een DLC. De missie is nog steeds leuk, maar krijgt daardoor een ander tintje.
Ultimate: Een steeds betere Spider-Man

Hoe dan ook, elke kritiek op Spider-Man 2 is kritiek van een enorm hoog niveau. Dit avontuur is een van de beste open-wereldgames van het jaar. En dat ondanks het feit dat het wederom geen pionier is op het gebied van open-wereldontwerp. De game doet een paar dingen beter dan zijn voorganger, maar ook niet alles, en er zijn zelfs een paar details die vroeger minder storend waren. Zoals de wereld die bezaaid is met icoontjes, lampjes en displays.

Maar de game weet zulke zwakke punten opnieuw volledig te maskeren met een oprecht verhaal en bovenal kraakheldere gameplay. Als ik als Miles of Peter door New York sprint, heb ik gewoon plezier. Als ik een groep schurken neersla met geconcentreerde Spidey-kracht, tintelt mijn hele lichaam. En als ik het prachtig in scène gezette verhaal volg, klopt mijn fanhart non-stop.

Dus wat kun je anders zeggen dan: Spectaculair!

Redactie

Als Baldur”s Gate 3 dit jaar niet was uitgekomen, zou ik Spider-Man 2 plechtig uitroepen tot mijn game van het jaar. Dus moet de vriendelijke spin uit de buurt het zichzelf gemakkelijk maken op de tweede plaats. Laat je daar echter niet door misleiden. In veel andere gamejaren zou Spider-Man 2 onherroepelijk bovenaan hebben gestaan. Ik denk dat velen van jullie er net zo over denken. Tenminste, als je geen complete antipathie tegen superhelden hebt en nog meer als je iets met Spider-Man hebt.

Want Spider-Man 2 is geen superheldengame die met zo”n uitgebreide verhaalclub zwaait dat zelfs kenners in vervoering raken. Maar de manier waarop Insomniac zijn personages positioneert en zich richt op hun relaties om een verhaal te spinnen dat op elk moment boeiend en goed doordacht is, getuigt gewoon van een groot begrip van het origineel en vooral van het feit dat echte fans hier al hun passie tonen.

En het is niet alleen het verhaal dat Spider-Man 2 zo euforisch geweldig maakt. Het geheel speelt ook magnifiek en niets geeft mij meer voldoening dan wanneer verhaal en gameplay elkaar zo magnifiek aanvullen. Wat een lol heb ik als Peter die met de kracht van de symbiont op criminelen jaagt! Soms voel ik me bijna een beetje schuldig als duidelijk wordt hoe heftig dit wezen Peters persoonlijkheid beïnvloedt. Ik weet dat het verkeerd is… maar het voelt zo goed! Zo voel ik me trouwens ook over de open wereld. Ik weet dat Spider-Man 2 hier geen bergen verzet. Maar lieve hemel, dat doet er allemaal niet toe als je eenmaal door New York slingert en alle weelde in je opneemt.