Vampire: The Masquerade – Swansong ziet eruit als een klassiek avonturenspel, maar het is een echt rollenspel waar je je hoop op kunt vestigen.
Als fan van Vampire: The Masquerade moet je kunnen lijden. Vooral nu de hoop op een kwalitatief goed vervolg op het legendarische Bloodlines nogal is vervlogen. De ontwikkeling van Bloodlines 2 bevindt zich immers in een meer dan hachelijke situatie sinds het volledige ontwikkelingsteam in februari 2021 zomaar werd ontslagen.
Maar maak je geen zorgen. We zijn hier vandaag om een beetje verlichting te brengen aan de gemartelde zielen van alle recreatieve bloedzuigers. Want ook al is het niet Bloodlines 2, een ander rollenspel klopt in 2022 op onze tombe met de release van Vampire: The Masquerade – Swansong en vraagt vriendelijk om binnengelaten te worden.
Diegenen die van RPGs houden en The Masquerade in het bijzonder, mogen dit verzoek in geen geval weigeren! Want Swansong is inderdaad een gelaagd rollenspel dat misschien niet de open-wereld zenuw prikkelt, maar wel een zelden geziene RPG-ervaring biedt. Namelijk één waarin het rollenspel niet tot uiting komt in gevechten, maar uitsluitend in puzzelen, verkennen en praten.
Iedereen die het grote Disco Elysium heeft gespeeld, weet hoe krachtig dit kan zijn. Waarom maken we deze gewaagde vergelijking en voelen we ons zelfverzekerd? Wel, we hebben Swansong enkele uren gespeeld!
Inhoudsopgave
Is dit geen avonturenspel?
Swansong speelt zich af in Boston, een van de bolwerken van de vampierenclans. Deze verenigingen opereren in het geheim, maar er broeit een wijdverspreide oorlog.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/03/Swansong-takes-place-in-Boston.jpg” width=”960″ height=”325″ /☻
Net als The Council voelt Swansong meer aan als een verhaalgedreven avonturenspel en pas op het tweede gezicht wordt duidelijk dat het een rollenspel is. De gameplay beperkt zich in feite tot het rennen door open gebieden, het zoeken naar aanwijzingen en het voeren van dialogen. De zeldzame actie-intermezzo’s kunnen worden vergeleken met quicktime-evenementen en dwingen ons eerder onder tijdsdruk beslissingen te nemen dan dat ze een effectieve karakteropbouw vereisen.
Dit roept herinneringen op aan Telltale adventures of de interactieve films van Quantic Dream. De Raad werd zelfs uitgebracht in een episodisch formaat, typisch voor Telltale. Gelukkig doet Swansong dat niet.
Maar wat Swansong onderscheidt en wat De Raad al kon onderscheiden: Speltechnisch gaat het allemaal veel dieper dan Telltale ooit heeft gedurfd.
The Protagonists
In Vampire Swansong bestuur je drie zeer uiteenlopende personages. Ze volgen allemaal hun eigen verhaallijn, maar ze zijn ook bedoeld om elkaar te overlappen. Afhankelijk van je keuzes, hebben de verhalen van deze protagonisten 15 verschillende eindes.
Quench the thirst for knowledge
We kunnen ons karakter op verschillende gebieden ontwikkelen met behulp van ervaringspunten. De personages zijn voorgeschreven, maar we bepalen zelf hun sterke punten. Het rollenspel is volledig gericht op kennis of dialoogtalenten. Met behulp van verschillende disciplines worden krachtige vampierkrachten zoals teleport toegevoegd, maar je hoeft je niet voor te bereiden op gevechten.
Afhankelijk van de verspreide trekken, kunnen gesprekken of zelfs onze zoektocht naar aanwijzingen heel anders verlopen. Swansong neemt ons niet bij de hand. Bijna geen informatie wordt zomaar opgeslagen in een quest log. We moeten onze eigen bevindingen opschrijven of ze gewoon onthouden. We moeten onze eigen conclusies trekken.
En om nog meer relevante aanwijzingen te krijgen, helpen de vaardigheden van het betreffende personage af en toe.
Hier is een voorbeeld:
In de tweede missie kruipen we in de huid van de vampier Galeb en banen we ons een weg naar een luxueuze flat die momenteel door de politie van Boston wordt doorzocht. De vader van het gezin dat hier woont, heeft letterlijk zijn hoofd verloren en Galeb wil uitzoeken waarom. Niet voor de politie, maar voor zijn geheime vampierenclan, natuurlijk.
Bij het onderzoek van het lijk kan Galeb op verschillende punten kijken: de afgehakte nek, een kogelwond in de buik en een ring aan de vinger van het slachtoffer. Vooral met de nek en de kogelwond, is het mogelijk om nog meer te weten te komen door talenten te gebruiken.
De deductiewaarde van onze Galeb is hier echter slechts voldoende om de wonde op de maag nauwkeuriger te evalueren. Uit het verbrande vlees leren we tenminste dat het wapen van een ongelooflijk korte afstand werd afgevuurd. Dit is informatie die bij lagere scores volledig zou zijn weggevallen.
Talenten zoals retoriek of intimidatie worden ook gebruikt in gesprekken. Alleen zijn levende mensen vaak wat weerbarstiger dan gewone schotwonden. Zo kunnen zij zich tegen dergelijke pogingen tot overreding verdedigen met hun eigen waarden. Om de kans op succes te vergroten, nemen we onze toevlucht tot focuspunten. Wij hebben er echter maar een bepaald aantal tot onze beschikking en je weet nooit of deze krachtige hulpbron later nog belangrijk zal worden.
Je moet dus goed nadenken of je de oude, radeloze butler van het slachtoffer niet te indringend moet vragen naar mogelijke affaires van de echtgenote, wanneer deze informatie misschien helemaal niet relevant is voor de zaak.
Suppress the thirst for blood
Als zilvertong noch bedreiging enig effect hebben, kan Galeb andere methoden gebruiken. Eenvoudige stervelingen althans zijn aan hem overgeleverd wanneer Galeb zijn aanwezigheid gebruikt om hun geest te beïnvloeden. Dit kost hem geen focus, maar het gebruik van vampirische gaven verhoogt de dorst naar bloed.
Als de dorst te sterk wordt, verandert Galeb niet onmiddellijk in een slavend monster, maar in bepaalde situaties in het verhaal kan te veel bloeddorst leiden tot een verlies van beheersing. Dan zuigt onze vampier zelfs het meest beschermende doelwit sneller leeg dan een pakje Capri Sun. Dus als je dergelijke ontwikkelingen die het verhaal vorm geven wilt vermijden, moet je je dorst onder controle houden.
Er is weinig dat de arme butler kan doen tegen de aanwezigheid van Galeb. Hij moet kalmeren of hij het leuk vindt of niet.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/03/Against-Galebs-presence-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Dit betekent ofwel vampirische disciplines zeer spaarzaam gebruiken ofwel (onbelangrijke) NPC’s naar een veilige kamer lokken en ze leeg drinken. Deze personages kunnen daardoor zelfs sterven, wat van invloed is op de vraag of onze eigen vampierclan ons later in het verhaal nog vertrouwt of niet. Niemand houdt van een prutser die zijn lege bloed verpakkingen overal achterlaat.
Wat vonden we leuk en wat niet?
Tot nu toe hebben we maar één missie van Swansong gespeeld. Het aantrekkelijke van deze titel is dat onze beslissingen (of mislukkingen) verdere gevolgen hebben voor het verhaal. De studio heeft goed werk geleverd met The Council, maar we kunnen nog geen oordeel vellen over Swansong.
Vanuit louter speels oogpunt was de eerste demo echter al veelzeggend.
I like it
De puzzels zijn slim genoeg om ons achteraf slim te laten voelen. Maar toch eenvoudig genoeg dat de oplossing makkelijk te vinden is. Dat is hoe het zou moeten zijn.
Don’t like it
“Grafisch is Swansong niet meer van deze tijd. Maar nog verontrustender zijn de levenloze gezichtsanimaties.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/03/Graphically-Swansong-is-no-longer-quite-up-to-date-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Wat Swansong ook te wijten heeft aan de belabberde visuals. Dit is natuurlijk nogal oppervlakkige kritiek. Maar dit spel gaat heel erg over menselijke interactie en dialoog is een belangrijk onderdeel van de gameplay. Het is dan ook vervelend wanneer de meeste NPC’s nauwelijks enige gezichtsbeweging kunnen tonen, maar slechts bloedeloos in de camera staren.
En nee – bloedeloos is ook geen positieve eigenschap in een vampierspel.
Editorial conclusion
Ik hou ervan als een rollenspel informatie voor me achterhoudt. Klinkt raar, maar het is zo. Ik beschouw het als een goed teken in een RPG als een onderontwikkelde vaardigheid me in het nadeel stelt. En dat is me meer dan eens overkomen in Swansong. Ik ben een beetje boos dat mijn deductievermogen op sommige punten niet voldoende is om alle aanwijzingen te ontcijferen, maar dat is prima.
Ik wil er opgewonden van raken! Anders zou mijn vaardigheid er niet toe doen. Dit laat me ook zien dat Swansong inderdaad een volwaardig rollenspel is. Het maakt uit in welke richting ik mijn personage ontwikkel, en naar mijn smaak zijn er ook te weinig RPG’s waarin kennistalenten en speurwerk echt belangrijk zijn.
Toch zijn juist onder zulke spellen enkele ware RPG-juweeltjes te vinden. Disco Elysium, bijvoorbeeld, gaat ook in die richting. The Council is een ander voorbeeld, ook al waren de role-playing mechanics hier nog dunner dan nu in Vampire: The Masquerade – Swansong. Ik ben zelf geen die-hard fan van het origineel, maar als liefhebber van rollenspellen ben ik erg opgewonden om de voltooide versie in mijn handen te houden.
