Total War: Warhammer 3 urenlang gespeeld – het wordt gigantisch!

Bijna tien uur lang speelden we eindelijk een echte versie van Warhammer 3 en het liefst zouden we nooit meer stoppen. Dit gaat groots worden!
Total War: Warhammer 3 is nog groter dan ik dacht. Natuurlijk wist ik dat het derde deel in deze serie gigantisch zou worden, gewoon omdat het op de schouders van zijn kolossale voorgangers rust. Maar je kunt je niet voorstellen hoe groot dit spel is. Dit is al een beetje laten doorschemeren in de hap na hap vrijgegeven informatie over het derde deel, zo zijn er meer facties vrij te geven dan ooit tevoren, maar pas bij elkaar genomen openbaart zich de ware omvang.

Total War: Warhammer 3 zou al op 17 februari 2022 in de winkels moeten liggen. Mijn collega Maurice en ik kregen ongeveer een maand van tevoren voor het eerst een versie in handen, waarin we grotendeels vrij konden spelen. De vorige keer waren we nog beperkt tot de nieuwe overlevingsgevechten. De enige beperkingen waren deze keer: We hadden de keuze uit twee van de acht facties en er was een beurtlimiet van 50 zetten. En een tijdslimiet, die ik een beetje verscheurde vanwege het pure plezier van het spel. Maar shhh!

Voor het eerst heb ik dus een heel goed idee of Warhammer 3 echt de briljante finale kan worden waar velen op hopen. Want ook al heeft Creative Assembly al veel onthuld over Warhammer 3, een aantal zeer belangrijke vragen staan nog steeds open. En in dit artikel zal ik ze allemaal beantwoorden!

Hoe verschillend spelen de facties?

Als je redelijk op de hoogte bent van Warhammer 3, zit je waarschijnlijk al een alinea te fronsen, of gretig een commentaar onder deze tekst te schrijven. Maar ik kan je garanderen: Ik heb geen typefout gemaakt toen ik zei acht facties. Ja, Creative Assembly sprak oorspronkelijk over zes facties bij de release. En ja, de ogres werden toegevoegd als pre-order DLC. Tussen haakjes, je kan daar hier meer over lezen:

All factions in Total War Warhammer 3: strengths, weaknesses, units

Wat Creative Assembly echter niet onthulde: Er is een achtste factie die net is onthuld als dit artikel live gaat. Dit is geen DLC-factie, het zit al vanaf het begin in het spel en het heet Chaos Demons. Deze factie was een van de twee speelbare. De andere is ook spannend: het keizerlijke rijk van Cathay.

Ik heb met beide facties 50 beurten gespeeld en ik kan je vertellen – het voelde in beide gevallen als een compleet ander spel.

Chaos Demons

Laten we eerst naar de factie gaan waar je het minst van weet. De Chaos Demons zijn een vijfde Chaos-factie die veel van dezelfde eenheden gebruikt als de andere vier. Zij staan voor de verenigde chaos en gebruiken zowel demonen als chaoskrijgers van alle andere chaosgoden. Dit klinkt als een slap tweede gebruik, en het is waar, deze factie is meer een add-on dan een volledig nieuwe en onafhankelijke factie.

Maar in dit geval kun je het team verwijten dat ze de Chaos Demons vanaf het begin in het spel hebben zonder extra kosten. Als DLC, zou dat een beetje brutaal zijn geweest.

Trouwens, dit probleem is snel vergeten als je eenmaal met de Chaos Demons aan de slag gaat. Deze factie heeft een van de meest onderhoudende campagne-mechanismen in Total War: Warhammer tot nu toe. De leider is de Daemon Prins. Een sterveling die naar alle Chaos Goden is overgelopen en zelf in een demon is gemuteerd.

Muteren is het sleutelwoord, want de prins kan tijdens de campagne permanent veranderen. Afhankelijk van welke chaosgod je meer eer bewijst (door offers na een veldslag of door een nederzetting aan de god te wijden), ontgrendelt de factie in de loop van de campagne nieuwe eenheden van de god, evenals lichaamsdelen voor de prins. Net als in een rollenspel kun je je lord beetje bij beetje aanpassen, hem speciale vaardigheden geven en hem er anders laten uitzien. U kunt hier zien hoeveel dat is:

1 van 2

Grand Imperial Cathay

De sterfelijke rassen zijn nogal ondervertegenwoordigd in Warhammer 3, want alleen Cathay en Kislev zijn hier beschikbaar. Nou, en de Ogres, die zijn ook nogal monsters op een bepaalde manier. Cathay is echter niet slechts één factie, maar een enorm land waarin ook tal van sub-facties bestaan.

Anders dan bij de Chaos Demons leent Cathay zich daarom veel beter voor onderhandelingen. In het algemeen lijkt Cathay goud uit haar beurzen te hebben gegoten. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat de balans nog ontbreekt in de vroege versie, maar de overvloed was niet zo verontrustend. Inderdaad, Cathay heeft vele mogelijkheden om dit goud te besteden.

Zij het door steden uit te breiden of het Grote Bastion in het noorden, waarvan de poorten aanvankelijk verschillende sub-facties bevatten. Cathay kan het goud ook investeren in caravans. Dit zijn legers die automatisch naar een afgelegen plek gaan. Onderweg zult u vaker beslissingen moeten nemen, en er kunnen gevechten uitbreken. De karavaanleiders worden daarna opgewaardeerd en brengen winst mee naar huis.

Het belangrijkste is dat Cathay van alle kanten wordt aangevallen. Het Grote Bastion staat onder voortdurende druk van buitenaf, in het binnenland veroveren brutale heren gebieden die je liever zelf zou hebben, en af en toe kunnen er portalen opengaan voor chaoslegers om binnen te vallen. Ondanks al het geld, voel je je zelden veilig en moet je veel legers in de aanslag hebben.

Dit maakt Cathay bijna ademloos om te spelen, althans in de proefversie, want er is altijd wat te doen. U mag ook het evenwichtsmechanisme niet vergeten. Cathay streeft naar harmonie in alle dingen, op het slagveld en op de strategiekaart. Het is belangrijk om altijd yin en yang te behouden. Dit beïnvloedt welke gebouwen je bouwt, welke technologieën je onderzoekt, welke helden je rekruteert en zelfs hoe je je leger opzet. Cathay is een van de meest ongewone en daarom vermakelijke facties die Total War: Warhammer ooit heeft gehad.

Een karavaan kan onderweg vijanden of kansen tegenkomen. Hier kiezen we welke eenheid zich bij de karavaan voegt.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/A-caravan-may-encounter-enemies-or-opportunities-along-the-way.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻

Total War: Warhammer 3 gebruikt dezelfde engine als zijn twee voorgangers en zou daarmee compatibel moeten blijven. Dit betekent echter niet dat Warhammer 3 qua gameplay volledig stil ligt. Total War-veteranen zullen veel vernieuwingen opmerken, waarvan ze sommige al kennen uit andere Total War-spellen, maar waarvan het weglaten tot nu toe altijd een zeer groot punt van kritiek op Warhammer is geweest.

Geslagen in nevenvestigingen

Onder deze oud-nieuwe kenmerken zijn de gevechten in de nevenvestigingen. Voorheen waren belegeringsgevechten alleen beschikbaar in de ommuurde hoofdstad van een provincie, terwijl secundaire nederzettingen werden gedegradeerd tot veldgevechten met garnizoensversterkingen. In Warhammer 3 zijn de nederzettingen van de zijrivieren terug in de real-time gevechten. En ze zijn zo veel meer dan een nieuwigheidje van tien jaar geleden.

Niet alleen zijn er grondstoffenpunten in de steden die aanvallers strategisch kunnen veroveren zodat verdedigers geen torens of barricades meer kunnen bouwen. De steden zijn ook verdomd groot! Een secundaire nederzetting van Cathay lijkt bijna op een echte stad. Alleen zonder stadspoorten. Maar ze zijn uitgestrekt, kronkelig en met meerdere niveaus, wat in zijn totaliteit leidt tot veldslagen die nog meer verschillen van belegeringen en veldgevechten. Een geweldige toevoeging!

Versterking

Wat ook welkom is, is dat versterkingen nu een beetje anders werken. Er is nu een timer die de aankomst van de versterking aangeeft. Het duurt meestal ongeveer een minuut en dertig seconden voordat het hoofdleger wordt ondersteund. Belangrijker is dat u nu bepaalt waar de versterkingen het veld binnenkomen.

De groene versterkingsmarker op het scherm kan telkens een klein stukje worden verplaatst. Dit betekent dat u niet langer afhankelijk bent van de schijnbaar willekeurige plaatsing van de voorgangers. Een kleine verbetering, maar een aangename! Vooral omdat het strategisch niet irrelevant is. Als we de marker verplaatsen, duurt de versterking langer.

Betere diplomatie

In de kern is het systeem nog steeds niet erg diep, aangezien je nog steeds geen voorwerpen of personages kunt aanbieden (je mag nu tenminste wel steden ruilen). Maar het is zo veel beter dan voorheen! En er is zelfs een geheel nieuwe functie die zeer goed is voor Total War in zijn geheel.

Je kunt buitenposten bouwen in geallieerde steden. Dit maakt het mogelijk toegang te krijgen tot de eenheden van die bondgenoot wanneer zij in die stad worden opgeleid. Hierdoor kun je troepen rekruteren die je factie anders nooit zou kunnen krijgen, en hebben allianties een heel nieuw voordeel. Geweldig.

Multiplayer

Ik heb nog geen kans gehad om de multiplayer te spelen, dus ik zal er niet te veel op ingaan. Maar er zijn een paar nieuwe functies aangekondigd die mij zeer, zeer aangenaam in de oren klinken.

• Meer spelers: In Warhammer 3 kunnen er in totaal acht spelers in dezelfde campagne zitten. Je hoeft je dus niet langer te beperken tot het spelen van co-op met slechts één van je vrienden

• Simultaneous Moves: Bovendien moeten alle spelers hun zetten tegelijk kunnen doen en hoeft niemand te wachten. Dit werkt ook in Civilization, maar geeft daar vaak problemen. Eens kijken of het beter werkt in Total War.

• Drie campagnes: Naast de normale campagne zijn er kleinere, meer gerichte campagnemaps voor co-op rondes. Daar is het gebied beperkt en ze zijn bedoeld voor spelers om er in één avond doorheen te komen.

• Ruling: Een nieuw type gevecht voor multiplayer. Hier moeten spelers punten veroveren en met grondstoffen barricades of torens bouwen.

Waar gaat de campagne over?

Warhammer 2 kan nu met een gerust geweten een fabuleuze Total War genoemd worden. Ook omdat Creative Assembly in de afgelopen jaren op betrouwbare wijze patches, reworks en DLC’s heeft toegevoegd. Het was ook geen slecht spel toen het uitkwam, maar de Maelstrom campaign (toen nog het hoofd speltype) – was gewoon niet goed.

Ondanks alle vernieuwingen en grootsheid is er toch een kans dat de campagne van Warhammer 3 zal mislukken. En dat zou zeker een probleem zijn, tenminste totdat alle drie de spellen kunnen worden gecombineerd tot één enorme kaart. Maar ik kan voorzichtig het startsein geven. In de speelsessie was de campagne nog geen storend element.

Maar waar gaat het allemaal om: Het verhaal van Warhammer 3 draait om de beergod Ursun, die gevangen wordt gehouden door de demon Be’lakor. Elke factie streeft ernaar Ursun te bevrijden. Maar om heel andere redenen. De mensen van Kislev willen eigenlijk hun god helpen, terwijl Cathay hoopt op antwoorden over een vermist familielid. De leider van de chaosdemonen wil enkel Ursun doden.

The Campaign Mechanics

Om bij Ursun te komen, moet een factie de vier zielen van demonische prinsen van alle Chaos Goden verzamelen. Dit kan alleen als de Legendarische Commandant met een troepenmacht het rijk van de Chaosgod binnentreedt, zich erdoorheen vecht en zegeviert in een overlevingsstrijd. Wie als eerste alle vier de zielen heeft, kan Ursun bevrijden en wint de campagne.

Dit is aangenaam onopvallend en laat u voldoende ruimte om uw eigen ambities parallel na te streven. Bijvoorbeeld, verenig heel Cathay (Cathay). Of vernietig heel Cathay (Chaos). Of eet heel Cathay op (Ogre). Het is allemaal aan jou. Je kunt er zelfs voor kiezen om een factie die al bijna al haar zielen heeft verzameld, actief uit te roeien. En als een AI eerder bij Ursun is dan jij, kun je ze nog steeds de weg versperren met je leger.

Trouwens, de reizen naar de chaosrijken zijn leuk omdat ze zo verschillend zijn. Om in het hart van Slaanesh’s rijk te komen, moet je in elk level een verleiding weerstaan (veel goud, zeldzame voorwerpen). Je mag deze voorwerpen houden, maar je wordt onmiddellijk uit het rijk gegooid. Bij Nurgle, daarentegen, lijdt je permanent onder de plagen en zou je eerst immuniteiten moeten krijgen. Zeker, Slaanesh is nogal oppervlakkig en Nurgle is vrij hard. Maar in dit geval denken we dat afwisseling belangrijker is dan evenwicht.

Hoe groot zal de kaart zijn?

De kaart van Warhammer 3 in het bijzonder was het onderwerp van wilde speculaties toen het voor het eerst werd aangekondigd. Het was gewoon onmogelijk voor te stellen hoe het rijk van de chaos zou passen in een normale Total War kaart. Nu weten we het. De vier chaos rijken bevinden zich in het uiterste noorden van de kaart. Dat wil zeggen, nog steeds boven de chaos woestenij. Als vliegende eilanden zweven deze gebieden boven de wereld en worden zij van de rest van het continent gescheiden door een grote kloof.

Het is dus onmogelijk om de chaos rijken alleen over land te bereiken. Om in een van deze gebieden te komen, moeten we chaos-portalen gebruiken. Met onregelmatige tussenpozen brult de god Ursun en scheurt talrijke chaosportalen de wereld in, die overal kunnen ontstaan. Met een leger van je factieleider moet je dan deze portalen gebruiken en naar één van de rijken reizen. Leiders kunnen de portalen ook gebruiken om naar andere portalen te teleporteren, normale legers kunnen ze alleen sluiten door een simpele veldslag.

De Chaos Realms dragen al voor een aanzienlijk deel bij aan de reden waarom de kaart van Warhammer 3 de grootste van alle drie de spellen zal zijn. Maar zelfs afgezien daarvan, is er meer dan genoeg ruimte om uit te breiden in het sterfelijke rijk.

Deze gebieden zijn echter niet helemaal nieuw. Ongeveer een derde van de kaart bestaat uit regio’s van het eerste continent. In het zuidwesten bijvoorbeeld strekt de kaart zich uit tot Altdorf, de hoofdstad van het keizerrijk, en omvat ook het ijzige schiereiland waar de barbaren van Norsca wonen. Dit is ruwweg het complete noorden van de kaart uit de eerste Warhammer.

Eén vraag blijft nog steeds

Dus laten we het nog eens samenvatten:

• De facties spelen op een onderhoudende en gevarieerde manier

• Diplomatie is eindelijk verbeterd.

• Er zijn enkele nuttige spelaanpassingen.

• Geslagen in nevenvestigingen zijn geweldig.

• Het mechanisme van de campagne maakt een zeer goede indruk.

Dit is zulk prachtig nieuws dat alleen een chaosgod de vlieg in de zalf zou kunnen vinden. Als Warhammer 3 geen ernstige technische problemen heeft bij de release (crashes en grafische bugs kwamen nog vaak voor in de speelbare versie) of de andere facties catastrofaal saai zijn, dan zitten we meteen aan het begin van het jaar goed voor wat waarschijnlijk een van de beste strategiespellen van 2022 is.

De laatste vraag die overblijft is of de goede indruk niet beperkt is tot de eerste 50 kogels. In Total War: Troy waren er balansproblemen met de nieuwe grondstoffen, vooral later in het spel. In Warhammer 3 daarentegen is er geen sprake van een dergelijke significante beperking van het beproefde spelprincipe.

Ik moet dan ook zeggen dat de speelsessie mij een zeer positief gevoel gaf. Een restje twijfel blijft, simpelweg omdat onvoorwaardelijk anticiperen op een videospelletje nooit een goed idee is. Maar zelden zijn deze twijfels zo klein geweest als bij Warhammer 3.

Editor’s Verdict

kun je je nog zo kinderlijk verheugen op een strategiespel. Maar met Warhammer 3, zijn de tekenen heel anders. Het team heeft de afgelopen vijf jaar uitstekend werk verricht en Warhammer 3 is geen vervolg als alle andere.

Het spel bouwt voor een zeer groot deel voort op wat al uitstekend heeft gewerkt in de vorige vervolgen en kan zich met verve richten op optimalisatie. Er is gewoon veel meer van wat fans van de eerste twee delen hebben bewezen super te zijn. En niet alleen dat, het verwijdert de laatste roestplekken van het anders zo glanzende kuras. Omdat Creative Assembly gevechten in secundaire nederzettingen terugbrengt en diplomatie uit Three Kingdoms gebruikt, tilt het Warhammer 3 naar een ander niveau. Gevechten in kleine steden zijn geen halfbakken toevoeging, maar voelen behoorlijk uitgebreid en strategisch volwassen aan.

Diplomatie is ook in de derde poging geen hoogtepunt, maar het is niet langer zo’n vervelend aanhangsel als in de voorgangers. Het feit dat bondgenoten mij ook buitenposten met nieuwe troepen gunnen, kan ik me in andere Total Wars wel voorstellen. Het sluiten van beschermende allianties is meteen leuker en ze voelen niet langer aan als ietwat vervelende verplichtingen.

Het is natuurlijk mogelijk dat de technische problemen niet zijn opgelost bij de release (ik kan het me niet echt voorstellen) en misschien zijn de campaign mechanics met de portals een stuk minder leuk na 200 rondes. Maar voor nu, geniet ik van de oprechte verwachting.