De Spellforce serie, tot nu toe een mix van real-time strategie en rollenspel, krijgt een nieuwe spin-off. Spellforce: Conquest of Eo mixt turn-based strategy met … role-playing. Spellforce-veteraan en studiohoofd Jan Wagner van het ontwikkelingsteam Owned by Gravity presenteerde ons exclusief een alpha-versie en onthulde veel over het aankomende spel. De geplande 30 minuten veranderden al snel in een uur en een kwartier vol shop talk.
Want er komt iets cools aan, dat de globale strategie van een Civilization wil combineren met het heldenmanagement van een Heroes of Might & Magic en veeleisende tactische gevechten zoals in Fantasy General!
Ja, de remake van Master of Magic volgt een soortgelijke aanpak, maar Spellforce: Conquest of Eo ziet er niet alleen aanzienlijk grootser uit, maar lijkt ook al verrassend goed doordacht qua gameplay, vooral omdat het veel van zijn eigen spannende ideeën levert naast de beproefde ingrediënten van de genreklassiekers.
In onze exclusieve preview lees je hoe Spellforce: Conquest of Eo op een verstandige manier rollenspel, tactiek en globale strategie wil combineren en ook nog eens verhaalfans blij wil maken.
Het scenario: bekend, maar anders
Het scenario: bekend, maar anders
Verovering van Eo speelt zich af, grote verrassing, in de Spellforce wereld van Eo. De wereldkaart met zijn regio’s en nederzettingen ligt dus in principe vast. De stad Lotharingen, bijvoorbeeld, ligt in het zuidwestelijke deel van de regio Lichtwater, waartoe zij behoort.
Al het andere, echter, is procedureel gegenereerd: Bronnen van grondstoffen, stapels grondstoffen, vele quests, rondzwervende vijanden – wat er ook maar in een echte fantasiewereld rondloopt en staat.
In het begin doe je echter niet mee aan het rondrennen, want je speelt als alter ego, een magiër in zijn tovertoren die het opneemt tegen de machtige coven-magiërs. In het begin beslis je of je wilt beginnen als necromancer, rune mage of alchemist, en je verder wilt specialiseren door spreuken te leren uit zes of zeven verschillende scholen – zoals aardmagie of natuurmagie.
Door de procedurele elementen en de zeer verschillende magiërsklassen zou elk spel aanzienlijk anders moeten spelen, hoewel de wereld zelf hetzelfde blijft.
Naarmate het spel vordert, breid je je magische toren verder uit met de middelen die je hebt verzameld en vul je je spreukenboek met steeds krachtigere spreuken. Het vuile werk, d.w.z. rondtrekken, verkennen en vechten, wordt gedaan met klassieke legers bestaande uit twee tot zes slots met helden en gewone troepen. Maar je tovenaars concurrenten slapen ook niet en sturen hun eigen troepen rond. Over de helden en eenheden komen we later meer in detail te spreken.
De wereldkaart, van dichtbij ingezoomd: [1] Een van onze helden, meestal hebben we er tot vier tegelijk in actie. (2) Wij veroveren geen steden, maar voeren taken voor hen uit, zodat zij zich bijvoorbeeld verder ontwikkelen en betere eenheden te koop aanbieden. (worden we verondersteld te zorgen voor een trollenploeg voor de stad. (4) Je kunt ook vliegers zoals deze griffioenen aan je legers toevoegen, elk leger heeft tot zes slots die je naar eigen inzicht kunt vullen. (5) Je magiërstoren, hier nog niet volledig ontwikkeld, dient als uitvalsbasis, bijvoorbeeld voor het onderzoeken van nieuwe spreuken. We gaan ervan uit dat u uw hoofdkwartier later kunt verplaatsen. (6) Grondstoffenbronnen in de invloedssfeer van voorposten of je bezweringstoren leveren grondstoffen, maar kunnen uitgeput raken. (7) Hulpbronnen liggen soms los rond of moeten worden gedolven. (8) Ruïnes als deze bevatten vaak nieuwe quests, die in het spel adventures worden genoemd, waarvan er 400 tot 500 zijn gepland. (9) Hier ga je langzaam richting de bergen – goed als je dwergen bij je hebt. Wanneer je de skeletkrijgers aanvalt, schakelt het spel over naar een heuvelachtig slagveld, dan genieten verhoogde boogschutters van een ranged bonus.
Het spelprincipe: Verovering zonder verovering
Wie de ondertitel Verovering van Eo heeft bedacht, heeft het mis. Strikt genomen gaat het niet om verovering, maar om beïnvloeding, het uitspreken van spreuken en tactiek. Je verovert steden niet militair, maar vervult bijvoorbeeld hun missies of gebruikt, op de beste Obi-Wan manier, mentale magie om ze onvrijwillig te beïnvloeden.
Een spreuk à la “Dit zijn niet de druïden die je zoekt” zorgt ervoor dat een stad je betere troepen geeft die je anders niet zou krijgen. Daarna is de regeling boos op je, maar hé, het doel heiligt de middelen! Als je een stad ondersteunt, groeit deze en bouwt zelf gebouwen van een hoger niveau, zoals kazernes met betere troepen die je vervolgens kunt rekruteren.
(Je kunt steden niet veroveren of uitbreiden, maar je kunt ze wel beïnvloeden. De metropool Siebenburg strekt zich uit tussen en over een hoefijzervormige ring van bergen. Er zijn hier verschillende plaatsen die u kunt bezoeken)
Een spel zou zo’n 20 tot 30 uur moeten duren, omdat de spelwereld van Eo vrij groot is. Aan het eind lok je via een toverspreuk een krachtmeting uit en neem je het op tegen een reusachtig, nog geheim wezen en je overlevende tegenstanders.
“Het is meer als de ruimteschipoverwinning in Civilization, niet de militaire overwinning,” zegt Jan Wagner. “We willen voorkomen dat je eigenlijk al onoverbrugbaar voor staat, maar nog uren moet doorspelen tot de officiële overwinning. We willen echt dat de finale het moeilijkste deel wordt.” Er zijn momenteel geen plannen voor een multiplayer modus, het team richt zich volledig op de solo campagne.
Het verhaal: ook voor loopbaanwisselaars
Spellforce: Conquest of Eo speelt zich ongeveer 100 jaar na Spellforce 3 af, d.w.z. vóór de eerste twee delen van de serie en de apocalyptische convocatie. Als termen en namen als Convocation, Lyraine en Circle Mage je niets zeggen, is dat niet erg, want het turn-based strategiespel vereist geen voorkennis.
Want je bent gewoon een magiër die door je mentor naar de tovenaarstoren is geroepen, maar als je aankomt, is de toren leeg en ontdek je de wereld vanaf nul. Wie daarentegen bekend is met Spellforce, zal vaker bevestigend knikken, omdat je voortdurend bekende locaties of legendarische artefacten tegenkomt, zoals de tweehandige warhammer “Power of Giants”. Het hoofdverhaal speelt zich af, net als de achtergrondverhalen van je helden en de regio’s in het spel.
(Twaalf rekruteerbare helden zijn om mee te stoeien in Spellforce: Verovering van Eo. Ze hebben allemaal hun eigen agenda en kunnen gespecialiseerd worden door een level omhoog te gaan)
In Golden Fields, bijvoorbeeld, bestrijd je een plaag kevers en red je de oogst. Een andere stad heeft problemen met de troonopvolging, die jij moet oplossen. Uw paladijn-heldin Lytra Storme is op zoek naar een legendarisch maar helaas gedemonteerd wapen, blaster Grimm is op zoek naar het ideale bommenrecept. Maar daarnaast zijn er willekeurig verdeelde taken, in totaal moeten er zo’n 400 tot 500 van deze avonturen zijn.
De wereldkaart: indirect griezelig
De spelwereld Eo is niet alleen groot en chic, maar ook strategisch uitdagend. Omdat de voorraden grondstoffen na verloop van tijd uitgeput raken, bent u voortdurend op jacht naar nieuwe bronnen. Mijnen en andere productieplaatsen die binnen de invloedssfeer van uw toren liggen, leveren regelmatig hun opbrengst.
Voor verder afgelegen gebieden, laat je helden buitenposten bouwen. Sommige bronnen zijn alleen in bepaalde regio’s beschikbaar: Om bijvoorbeeld Hemels ijzer in de bergen te delven, heb je een Dwerg in je troepenstapel nodig.
Eo speelt ook slim met kleuren en stemmingen: In de startgebieden overheersen nog rijke kleuren zoals groene bossen en goudgele velden. Maar hoe verder je komt, hoe diffuser het licht vaak wordt, bijvoorbeeld in moerassige gebieden met heftigere monsters.
Deze indirecte griezeligheid schept veel sfeer, zelfs zonder muziek! In schril contrast met dergelijke griezelige rijken ontdekt Jan Wagner een enorme stad die zich over tientallen hexen uitstrekt: Siebenburg vult een hoefijzer van ruige bergen vol muren en torens, maar ook gebouwen die bijvoorbeeld als quest hubs fungeren.
The Heroes: Je bent een rrrraus!
Het spel heeft twaalf helden, maar je kunt er maar drie of vier tegelijk inhuren. De machtigere komen pas later, dus je wordt vaak verwend met de keuze: moet ik mijn hoogopgeleide held echt uit de troupe schoppen omdat er zo’n powervrouw verschijnt? Past ze wel in het team, of zal ze een andere krijger wegjagen? Ontslagen helden kunnen echter later met wroeging worden teruggehaald, ze zijn nooit helemaal weg.
Net als in Heroes of Might & Magic 3 geef je je helden bij elke level-up een van de twee vaardigheden. Met elke vijfde level hop, specialiseer je je helden verder, dan kies je voor je paladijn vrouwe Lytra Storme bijvoorbeeld tussen een sterke helingsspreuk of verblindende lichtmagische schade. Bommengooier Grimm daarentegen is blij met meer gebiedsschade of een bijtend projectiel dat bepantsering desintegreert.
Je kunt meerdere helden in één leger stoppen, maar dat heeft niet altijd zin. Ten eerste zijn de slots beperkt; in het begin heb je er maar twee en moet je er eerst meer vrijspelen, en zes slots is het einde. Aan de andere kant geven helden ook bonussen voor geschikte troepentypes (een ranger versterkt bijvoorbeeld boogschutters), dus zou je dit voordeel eerder moeten benutten.
Heroes and troops: Minder is belangrijker
Wanneer het op troepen aankomt, richten Jan Wagner en zijn team zich op kwaliteit in plaats van kwantiteit: “Je verzamelt geen 2.537 griffioenen, maar vecht met minder eenheden die daarvoor des te belangrijker voor je zijn.” Afhankelijk van hoe je je magiër speelt, versterk je ook je troepen. Als alchemist, bijvoorbeeld, gebruik je veel helende drankjes om verliezen te beperken.
Rune mages versterken hun reguliere troepen met magische stenen, en als necromancer vertrouw je natuurlijk op ondoden – verliezen van levende eenheden zijn daar zelfs welkom, omdat ze je ondodenleger vergroten. Met de “Cannibalise” spreuk op een stad, bijvoorbeeld, creëer je een ghoul, maar je maakt niet echt vrienden met de bevolking. En in de strijd genereren troepen met de vaardigheid “Zielenvanger” zielen die dienen als een necromancer-bron.
Magische raketten tegen reuzenhagedis: je vecht ook in gebouwen. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/06/Magic-Missiles-vs.-Giant-Lizard-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
De normale eenheden buiten de helden krijgen niet alleen de klassieke steen-papier-schaar bonussen, maar leren ook zijwaartse effecten met universele voordelen. Paardrijden, bijvoorbeeld, profiteert van een bos vaardigheid die het versterkt in dit eigenlijk gehate terrein. De passieve vaardigheid “Waivable” voorkomt moraalstraffen als een naburige eenheid in het stof bijt.
De gevechten: gevarieerde slagvelden
Defensief gevecht: Hier vallen de rangers een groep dragers van Warhammer aan. Er zouden ook grote gevechten tegen forten moeten zijn.”) src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/06/Defensive-combat-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Omdat je geen steden verovert en inneemt, bouw je geen groot, aaneengesloten gebied op zoals in Civilization. In plaats daarvan bouw je verschillende kleine territoria die langzaam groeien rond de buitenposten van je helden. Maar zelfs deze invloedssferen zijn niet groot; zelfs je magische toren heeft maar een handvol hexen als zijn machtsradius.De teamleider wilde nog niet zeggen of je straks je eigen magische toren magisch kunt verplaatsen. Maar we kunnen moeilijk aannemen dat er strategische mogelijkheden zijn om je territorium te verplaatsen. Ten eerste zou de grote kaart weinig zin hebben als 99% van de wereld alleen speels relevant zou zijn voor helden, troepen en een handvol buitenposten.
Aan de andere kant kunnen grondstofvoorraden uitgeput raken, en daarom zal het over het algemeen belangrijk zijn om mobiel te blijven: “Conquest of Eo speelt in golven,” legt Jan Wagner uit, “je helden ontruimen een gebied, bouwen een buitenpost, je ontgint de grondstoffen en gaat verder.” In de teamtest spelen de ontwikkelaars meestal met zes, zeven legers. Test necromancer Jan gebruikt iets meer troepen om meer vrije slots te reserveren voor zijn onvrijwillige ondode versterkingen.
Jan Wagner heeft ons nog geen releasedatum kunnen geven, maar we nemen aan dat het begin 2023 zal zijn. En als je de wereld en de geschiedenis van de Spellforce-serie voor die tijd wilt leren kennen, raden we het derde deel aan, dat in december 2021 een uitgebreide upgrade kreeg en in de tussentijd echt geweldig is.
Redacteur’s Verdict
Voor ongeveer een minuut was ik een beetje sceptisch: kan ik alleen maar een magiër spelen die passief in zijn toren zit te hurken? Beperkt me dat niet helemaal? Maar vanaf seconde 61 van de besloten presentatie was het duidelijk dat Conquest of Eo genoeg speelstijlen zou moeten omvatten. Aan de ene kant, omdat ik mijn hoofd magier tot in de perfectie kan snijden. Aan de andere kant, omdat ik geleidelijk aan meer helden over de wereldkaart jaag – en zij brengen klasse diversiteit in het spel.
Tot nu toe vind ik vooral het brede scala aan taken leuk: Hoewel de kaart minder volgepropt lijkt met grondstoffen, mijnen en bezienswaardigheden dan een Heroes of Might and Magic, liggen er genoeg motiverende to-do lijstjes te wachten in de regio’s en persoonlijke heldenverhalen.
Bovendien ziet Eo er echt chic uit en biedt het Spellforce-fans vele aha-momenten, zoals de enorme Hohenmark-hoofdstad Siebenburg (alias Sevenkeeps), die zich majestueus over een tiental hexen uitstrekt. Als de gevechten op de afzonderlijke slagvelden net zo onderhoudend worden als ze tactisch uitdagend zijn, zal Conquest of Eo tot de top gaan behoren op het gebied van turn-based strategie.
