Icarus, mijn nieuwe probleemkind: veranderlijke framerates en onafgewerkte details zouten een overlevingssoep weg die veel spelers eigenlijk goed zou moeten smaken dankzij de vele goede ingrediënten. En ik vind het persoonlijk erg leuk! Na ongeveer vier uur spelen, waarvan ik er één heb doorgebracht met mopperen en zoeken naar de juiste instellingen, snak ik naar Icarus.
Ik vind het des te vervelender dat de ontwikkelaars van Rocketwerkz niet gewoon de Early Access route zijn gegaan. Valheim, bijvoorbeeld, liet zien dat dit waarschuwingsteken de lankmoedige overlevingsfans niet afschrikt als er een geweldig spel achter zit. En op een indrukwekkende manier!
Ik zal hier uitleggen waarom je Icarus absoluut niet van je innerlijke lijstje moet schrappen als je, zoals ik, van het survivalgenre houdt. Maar ik zal ook uitleggen waarom ik nog steeds niet aanraad het te kopen.
Waarom ik van Icarus hou
De nieuwe survivalgame doet veel dingen goed: te beginnen met het concept, dat afscheid neemt van PvP en enorme open werelden, maar in plaats daarvan op missies gebaseerde singleplayer- of co-op-modi biedt en een grote, maar niet uit de kluiten gewassen spelwereld met 64 vierkante kilometer aflevert.
En hoe het eruit ziet! De boomtoppen wiegen natuurlijk in de wind, vissen dartelen in kristalheldere rivieren, de storm die gevaarlijk is op de terravormende planeet Icarus zwiept atmosferische regen naar me, waardoor ik gedwongen ben beschutting te zoeken in mijn zelf gebouwde basis. Het spel klinkt net zo goed: ruisend water, huilende wolven, het scherpe gekletter als mijn houweel kale steen raakt. Sfeervol, Icarus pakt me meteen op!
En als het op gameplay aankomt, gaan de pluspunten verder: in plaats van tijdenlang en drie dagen in één wereld rond te hangen, moet ik missies voltooien die uren, dagen of weken kunnen duren. Ik moet een paar plaatsen scannen met draagbare radar, maar natuurlijk moet ik eerst de basis van overleven veilig stellen. Dus in elke nieuwe missie verzamel ik grondstoffen, hak bomen om en jaag op weerloze konijnen voor bont en vlees, zodat ik kan eten en een bed kan bouwen als spawn point. Later wordt het een stuk moeilijker, maar dat is de magie van Icarus.
En wat is er zo leuk aan om steeds weer van voren af aan te beginnen, zoals in survival?
Heel eenvoudig: door niet bij nul te beginnen! Want door missies te voltooien, verdien ik in-game valuta voor high-tech uitrusting en jaag ik onderweg op exoten, die me sneller, beter en gevaarlijker maken. Ik kan deze wapens, gereedschappen of beschermende kleding dan bewaren en meenemen op een toekomstige missie. Een klein Roguelite-element: Ik word steeds beter, wat vanaf het eerste moment enorm motiverend is. Bovendien is de basis al na drie uur spelen onder de knie, ook omdat Icarus de grind merkbaar vermindert.
Ik hak twee bomen om en pluk een paar struiken, en ik heb al genoeg spullen voor een provisorische schuilplaats. Dit voelt gewoon heerlijk na gind orgies als Ark en Rust, en doet denken aan het gigantisch succesvolle Valheim.
De moeilijkheid daarentegen komt van de latere missies met echt gevaarlijk weer, nare ziektes en buitengewone vijanden, respectievelijk de vier eindbazen waar we naartoe werken (Valheim, nu echt: ben jij dat?).
Als je je afvraagt wie die Valheim is waar ik het ongevraagd over heb, kijk dan eens naar de test voor vroege toegang:
Eindelijk heb ik een oorzaak gevonden: kort na de release, toen de spelerswaardering op Steam al gemengd was, heeft Rocketwerkz een waarschuwing toegevoegd aan de DirectX 12 optie. En inderdaad, op DirectX 11 liep Icarus beter, maar ook verre van optimaal. Wisselende FPS tussen een goede 90 en een schokkerige 20 zonder duidelijke reden zijn nog steeds aan de orde van de dag.
s Nachts daalt de beeldsnelheid soms tot ongeveer 30, hoewel je in de pikdonkere omgeving nauwelijks iets kunt zien! Als ik per ongeluk het hele bos in de fik steek met mijn fakkel (wat er echt indrukwekkend uitziet), kreunt mijn PC hartverscheurend.
Andere spelers melden nog meer problemen: Zoals op Steam te lezen is, kunnen sommige gebruikers helemaal geen verbinding maken met Icarus of loopt het spel vaak vast. Weer anderen begrijpen de kritiek helemaal niet en spelen zonder problemen, wat wijst op een gebrek aan optimalisatie van verschillende hardware-opstellingen.
Icarus zou zoveel beter kunnen zijn
Warme woorden in de kersttijd doen harten sneller slaan. En verse pakketjes met lapjes nog meer! Ontwikkelaar Dean Hall en zijn studio Rocketwerkz willen de gebrekkige release blijkbaar niet zo laten staan.
En hoewel Icarus op een vrijdag werd uitgebracht, werden tussen vrijdag en dinsdag vier hotfixes uitgebracht om de ernstigste problemen aan te pakken. Eerst en vooral, stabiliteitsverbeteringen en bug fixes.
In een verklaring op (Steam) richtte Dean Hall zich persoonlijk tot de spelers en legde in open bewoordingen uit dat ook hij niet blij was met de lancering. Hij verontschuldigde zich en beloofde een speciale inspanning: Na de drie patches van het weekend zal tot volgende week vrijdag elke dag een kleine update worden uitgebracht om de kritieke problemen aan te pakken. Eerst en vooral moeten spelers worden behandeld die slecht of helemaal niet kunnen spelen. En inderdaad: tot en met woensdag werd elke dag een vrij aanzienlijke patch vrijgegeven.
Zoals de Mandalorian het zou zeggen: Dit is de manier! De ontwikkelaars kunnen het verloren vertrouwen alleen terugwinnen door openlijk met de fouten om te gaan en deze naar eer en geweten recht te zetten. Misschien zal ik over een paar weken of maanden het spel zonder aarzeling aan vrienden kunnen aanbevelen.
Maar laat ik duidelijk zijn: decaan Hall krijgt van mij niet langer het voordeel van de twijfel. Nadat hij de ontwikkeling van DayZ kort na de Early Access release heeft verlaten om zijn eigen ding te doen, zou ik graag zien dat hij eerst zijn beloften nakomt. Maar ik denk ook dat iedereen een tweede kans verdient.
En goede koks weten dat met een beetje moeite, een zoute soep nog te redden is.
