De nieuwe open wereld van een Skyrim-ontwikkelaar combineert The Witcher met survival en is toch heel anders.
In rollenspellen duik ik graag in de wildste karakterfantasieën. De verraden en afgewezen erfgename van de Dwarven troon, de Khajiit-opgevoede Nord met een identiteitscrisis, de bloeddorstige Elfenmoordenaar met een voorliefde voor promiscuïteit. Maar hoe graag ik ook honderden en duizenden uren doorbreng in deze rollenspellen, mijn fantasieën zijn eenvoudiger op andere dagen.
Soms wil ik gewoon een machtige monsterjager zijn, die pijlen regent als confetti en er daarbij cool uitziet.
De Axis Unseen kon nu twee grandioze deugden combineren: Een eenvoudige maar leuke power fantasy met een spannende en verfijnde open wereld. Want het monsterjagersspel komt van een voormalige Skyrim-ontwikkelaar die precies weet hoe goede open werelden eruit moeten zien – en heeft zijn wereld onaangekondigd vijf keer zo groot gemaakt als Himmelsrand. Is dat een goed idee?
Waar gaat The Axis Unseen over?
The Axis Unseen komt van Skyrim- en Fallout-ontwikkelaar Nate Purkeypile (die een ongelooflijke 18 jaar ontwikkelingservaring heeft, waarvan 14 bij Bethesda), maar het thema doet eerder denken aan The Witcher. In The Axis Unseen word je een monsterjager in een op folklore geïnspireerde wereld die ook echte horrormomenten niet schuwt.
Gewapend met je vertrouwde boog ga je op zoek naar mythologische monsters in een enorme open wereld – en je hoopt dat je als eerste toeslaat. Want de wezens zitten natuurlijk niet gezellig bij de koffie te wachten om door jouw pijlen geraakt te worden. Ze zitten ook altijd achter je aan.
Om de spanning perfect te maken, wordt The Axis Unseen begeleid door een heavy metal folklore soundtrack, die je ook kunt bewonderen in de nieuwste trailer:
Voor wie is het spannend?
The Axis Unseen moet meer te bieden hebben dan een groovy soundtrack en een spannende monsterjacht. Je belangrijkste motivatie zal zijn om nieuwe zintuiglijke vermogens te ontdekken en speciale elementaire pijlen te verzamelen.
De elementaire pijlen kunnen wild met elkaar gecombineerd worden tot unieke aanvallen. Windbestuurde pijlen en vuurpijlen, bijvoorbeeld, creëren een niet te stoppen inferno. En dan zijn er nog tijdverstorende pijlen – die bijvoorbeeld de beweging van wezens in de tijd bevriezen of vertragen.
Last but not least is er een mysterieuze verhaallijn te ontrafelen – verteld op oude Bethesda-manier via overvloedige dagboekaantekeningen en de omgeving.
- Sfeer en soundtrack:De unieke folkloristische sfeer in combinatie met de originele soundtrack bieden een geweldige mix in de trailer.
- Simpel maar effectief:Het concept van een monsterjachtavontuur zou het perfecte vermaak na het werk kunnen zijn om stress te verlichten.
- Exciting Open World:De wereld zou vijf keer zo groot zijn als Skyrim en zes unieke regio”s bevatten en ziet er in de trailer al behoorlijk uitnodigend uit.
Wat blijft er onduidelijk?
- Combat feel:Combat feel zal hier de belangrijkste factor zijn. Aangezien Elder Scrolls niet bepaald bekend staat om zijn perfecte gevechtssysteem, moet The Axis Unseen hier meer bieden om echt leuk te zijn.
- Motivatie:Hoe motiverend zal het spel zijn weg van de nieuwe pijlen en het scherpen van de zintuigen? Welke motivatie op lange termijn biedt de verkenning en het verhaal?
- Te groot van een open wereld? Hoe lekker “vijf keer zo groot als Skyrim” ook van de tong rolt – de trend van de laatste jaren is meer naar kleinere spelwerelden. De Axis Unseen moet bewijzen dat het zijn wereld ook goed kan vullen.
In zijn roadmap zegt ontwikkelaar Nate Purkeypile (die onlangs ookhet geheim van de vuilnisplaneet van Skyrim onthulde) dat de open wereld en het gevechtssysteem al helemaal af zijn. Hij werkt momenteel aan meer wezens en bezoekbare plaatsen in de wereld en wil daarna de alfa-fase starten. We blijven op de hoogte.
Editor”s Verdict
Ik speel momenteel weer de Ezio Collection op Xbox. Je vraagt je misschien af wat Assassin”s Creed te maken heeft met The Axis Unseen en het antwoord is: niet veel. Behalve een heel bijzondere spelervaring die de Ezio-trilogie gewoon weer bij me oproept en die ik tegenwoordig vaak mis in games.
Een uitbundig geproduceerde grote wereld met eenvoudige maar leuke gameplay-mechanieken zonder overbodige role-playing elementen, open-world collection stuff en duizenden side quests. Gewoon een goede, sfeervolle actie-ervaring.
En ook The Axis Unseen met zijn chique stijl, monsterjacht en sfeervolle soundtrack kon mij precies dat bieden. Daarom zal ik het spel goed in de gaten houden.
