Géraldine had een bijzondere ervaring met het apocalyptische bouwspel Cloud Gardens. Omdat het haar spelwerelden op een hele nieuwe manier liet zien.
Soms vind ik het moeilijk om spelwerelden te waarderen. “Oho, indrukwekkend, dus iemand is weken bezig geweest met het verspreiden van realistisch afval op straat en het liefdevol simuleren van begroeiing… Waar is mijn volgende quest marker?”
Ik heb in 2022 zoveel van zulke gedetailleerde virtuele werelden bezocht dat ik vaak gewoon langs scènes loop die eigenlijk indrukwekkend zijn. En ik ben er niet trots op. Het unieke opbouwspel Cloud Gardens heeft dat uit mij verdreven – want hier is het alleen de omgeving en ik. En dat is fantastisch.
Een heel ander opbouwend spel
Cloud Gardens mixt post-apocalyptische sfeer met een speciale bouwmechaniek: Ik krijg verschillende scenario’s voorgeschoteld die ik moet planten. Een oude snelwegbrug, een autokerkhof, een verlaten serre. Ik oogst zaadjes op deze door de mensheid achtergelaten plaatsen en plant ze elders opnieuw. Enerzijds volgens mijn esthetische gevoel, anderzijds op plaatsen waar de planten zich goed kunnen ontwikkelen – bijvoorbeeld een trellis waar ze vervolgens tegenop klimmen.
Maar ik plaats ook objecten in de wereld waar mijn planten op reageren. Metaalschroot, pijpen, muren, uithangborden en honderden voorwerpen die ooit een nut hadden voor de mensheid. Nu zijn ze niets meer dan een steun voor de verschillende planten. “De natuur neemt de aarde terug” op zijn best.
Met elk succesvol omgebouwd scenario (d.w.z. zodra de planten een bepaald percentage van het level hebben overwoekerd), speel ik nieuwe plantenzaden en nieuwe voorwerpen vrij voor de creatieve modus, waarin ik mijn eigen post-apocalyptische diorama’s bouw. Dus voor nu is het principe vrij eenvoudig vergeleken met andere spellen – en dat is waar de kracht van Cloud Gardens ligt.
See watching game worlds with different eyes
De stroom van het spel komt al na een paar seconden op gang. Mijn eerste ranken wikkelen zich om een verkeersbord waarvan een kraai de lucht in gaat, ik krijg een nieuwe plantensoort. Ik niet een teken aan de paal, die mijn ranken zich direct eigen maken. Ik draai het diorama om en vraag me af “Waarom heb ik eigenlijk net de voorkant beplant?” Ik begin de wereld te zien door de ogen van mijn planten.
Niemand hoeft het bord nog te kunnen lezen – dingen als “voor” en “achter” bestaan niet meer in deze post-apocalyptische wereld. En plotseling waardeer ik elk klein detail in de piepkleine diorama’s omdat ik niet langer lijd aan een volledige zintuiglijke overbelasting zoals ik soms wel doe bij andere spellen. Ik zie elk steentje, elk blikje dat rondslingert, elk schroefje in een industrieel bouwwerk. Dingen die de neiging hebben verloren te gaan in grote open werelden als ze massaal om me heen bestaan. U merkt dat ik een beetje esoterisch begin te klinken, maar dat is precies wat Cloud Gardens met u zal doen. Het zal je in een meditatieve staat brengen.
Overigens komt
Cloud Garden van de makers van de strategiehit Kingdom: New Lands en kost slechts 15 euro op (Steam) – nog minder tijdens diverse sales. Dus als je houdt van een post-apocalyptische sfeer en behoefte hebt aan een pauze van luide, kleurrijke en overweldigende open werelden, is Cloud Gardens elke minuut van je speeltijd waard.
