Morbid Metal voelt aan als Sekiro in drievoudige snelheid en blaast me bij de eerste keer spelen helemaal omver.
Als ik de demo van Morbid Metal in één woord zou moeten omschrijven, zou dat flow
zijn. Virtuele gevechten zijn een kunst op zich: blokkeren, pareren, ontwijken, slaan, stoten. Afhankelijk van het wapen of de vaardigheid van de speler vervalt de stalen dans al snel in een onhandige spitsroede. Ik verlies mijn evenwicht, wankel en op een gegeven moment ram ik alleen nog maar op knoppen.
Al in de tutorial lopen mijn bewegingen ongelooflijk soepel en natuurlijk in elkaar over, alsof ik nooit iets anders heb gedaan. Ik glijd over afgronden, trek mezelf op aan greep punten en wervel door tegenstanders heen. Een oplichten in mechanische ogen suggereert zoals gewoonlijk het perfecte moment om uit te wijken. Ik druk op de juiste knop en voer bijna vanzelf een indrukwekkende finisher uit.
De gratis demo van de actiegame duurt ongeveer 20 tot 50 minuten , afhankelijk van hoe goed je bent. Want hoewel de elegante gevechten zo gechoreografeerd klinken dat ze bijna vanzelf lijken te spelen, verwacht Morbid Metal precisie en meedenken van mij.
Vechten tot de simulatie breekt
Als ik een vergelijking zou moeten maken, zouden we waarschijnlijk ergens tussen Devil May Cry, Nier: Automata en Sekiro zitten. Thematisch en qua gameplay. Na het spelen is er nog geen echt verhaal te ontwaren, maar de Steam-pagina belooft een diepgaande lore. En dat is nu al een beetje te zien tussen de stijlvolle combo’s, wanneer een AI-stem spottend opmerkt dat ik mijn gelijken uitroeit om mezelf in de simulatie te bewijzen.
Ik ben vervangbaar, een speeltje – maar blijf ik dat ook? Morbid Metal zet in op de klassieke cyclus die we kennen van roguelites. Na mijn dood begin ik steeds weer opnieuw en versla ik ijverig groepen robotachtige tegenstanders, die me vervolgens laten kiezen uit drie willekeurige upgrades.
Een bepaalde aanval wordt dan bijvoorbeeld aanzienlijk versterkt of ik regenereer ineens gezondheid door perfect te ontwijken. Dat maakt me sterker en zorgt voor afwisseling, omdat ik mijn vechtstijl daarop aanpas.
Als mijn gezondheid tot nul daalt, begint de reis opnieuw. Wat overblijft zijn permanente upgrades en de vrijgespeelde personages, die ik dan in elke run tot mijn beschikking heb.
Vier helden in één
Ik kies de helden van Morbid Metal echter niet voor de run. Ik kan ze direct tijdens het gevecht wisselen. Dat breidt mijn gevechtsstrategie nog verder uit: terwijl Flux als een samoerai over het slagveld danst en zich met snelle slagen zelfs door de lucht snijdt, slaat Ekku vijanden met krachtige oppervlakteaanvallen van hun voeten.
Vijanden vallen me op heel verschillende manieren aan en zijn vaak met veel. Daarom voelen de gevechten het beste aan als ik regelmatig wissel en probeer ze gericht te counteren met de sterke punten van mijn helden. Alles gaat zo snel dat ik geen tijd heb om te aarzelen, ik stort me gewoon midden in de strijd.
In totaal zullen er vier speelbare helden zijn, die je tijdens je run allemaal vloeiend kunt wisselen. Elk van hen heeft drie speciale aanvallen en een oplaadbare superaanval.
Tussen Sekiro en Cyberpunk
Tijdens het spelen van de demo doorloop ik het eerste, zeer lineaire level, dat er grafisch gezien echter goed uitziet. Met zijn steile berghellingen en Shinto-poorten doet het visueel sterk denken aan Sekiro. Maar steeds weer doorbreken futuristische details het schilderachtige, Japans aandoende landschap, die er geen twijfel over laten bestaan dat ik me in een door machines gedomineerde wereld bevind.
De gebieden zijn deels gegenereerd, deels met de hand gebouwd en zullen verschillende biomen bevatten, zoals voormalige menselijke ruïnes of een levensvijandige woestijn. Elk level brengt nieuwe vijanden, eindbazen en verbeteringen die me op de lange termijn sterker maken.
Geboren als klein hartproject
Het komt allemaal doordacht en gepolijst over, met een duidelijke focus op een kernidee: een roguelite met stijlvolle gevechten, waarin ik mijn helden direct in de strijd kan wisselen. Zonder franje en to the point. Ik ben dan ook des te meer verrast als ik ontdek dat de game oorspronkelijk door slechts één ontwikkelaar is gemaakt.
Felix Schade heeft inmiddels een klein team verzameld bij Screen Juice en heeft met Ubisoft een gerenommeerde uitgever aan zijn zijde. Hij staat dus niet meer helemaal alleen. Toch was Morbid Metal oorspronkelijk een project dat hem na aan het hart lag en waar hij in zijn eentje aan werkte. Sindsdien deelt hij onvermoeibaar de voortgang op X. Deze post laat bijvoorbeeld duidelijk zien hoe ver het spel sinds 2019 is gekomen:
How it started vs how it’s going👀@MorbidMetalGame#indiedev #gamedev #madewithunity #roguelike https://t.co/HN1gZ4eo4w pic.twitter.com/2HFVQL0kbe
— Felix Schade – Morbid Metal (@PHO3LIX_) 16 oktober 2024
Benieuwd geworden? de demo zelf uitproberen op Steam. Of jullie kunnen nog even geduld hebben, want Morbid Metal zal in het najaar van 2025 officieel in Early Access verschijnen.
Conclusie van de redactie
Als kleine games inzetten op mooie graphics, heb je soms alleen maar een veredelde tech-demo voor je die niet veel meer te bieden heeft. Dat is echter niet het geval bij Morbid Metal. Het hart van deze actiegame wordt duidelijk gevormd door de soepele en doordachte gevechten. Ik sla niet alleen in een waanzinnig tempo op tegenstanders in, maar als ik het eerste level wil halen, moet ik ook de juiste personages inzetten, zwakke punten uitbuiten en mijn levensbalk beschermen. Als ik niet de juiste upgrade vind, herstelt mijn gezondheid zich niet en als ik doodga, is het spel afgelopen.
Het wordt spannend om te zien hoeveel afwisseling en diepgang Morbid Metal op de lange termijn te bieden heeft. Het vechtsysteem lijkt complex en elegant, maar kan ook snel gaan vervelen als de vijanden in elk level dezelfde patronen volgen. Persoonlijk ben ik ook benieuwd naar het verhaal en of de wereld nog meer geheimen heeft. Natuurlijk werkt het bloedvergieten ook in een mooie omgeving, maar het potentieel is hier zeker aanwezig.
