YouTuber Any Austin heeft 15 uur achter elkaar Cyberpunk gespeeld, maar niet als keiharde huurling, maar als bedieningsmedewerker in een Aziatisch restaurant.
Cyberpunk 2077 laat je een indrukwekkende open wereld verkennen met Nighty City. Afgezien van de typische huurlinguitdagingen is er in de stad echter niet zo veel te doen. De wereld is niet zo interactief als bijvoorbeeld in een GTA en zelfs een Skyrim biedt meer alledaagse activiteiten.
Waarom zou je dan überhaupt op het idee komen om hier een normaal leven te leiden? Bijvoorbeeld om een vermakelijke video te produceren en een echt zelfexperiment te wagen. Dat waren waarschijnlijk de beweegredenen van YouTuber Any Austin, die in zijn nieuwste video precies dat doet.
Een week in Night City
Om te zien wat er gebeurt en hoe het spel zich gedraagt, heeft Any Austin alles in het werk gesteld om een week lang een normaal leven te leiden in Night City. Dat betekent dat hij deze keer niet speelt als V, die als huurling met een rockster in zijn hoofd dagelijks gevaarlijke missies uitvoert. In plaats daarvan woont hij in een klein appartement in een doorsnee megagebouw en heeft hij een vrij normale baan als servicemedewerker.
Hij laat de tijd in het spel normaal verstrijken en wil een week volhouden zonder te laat op zijn werk te komen, te weinig te slapen, te eten of naar het toilet te gaan. Aangezien een dag in Cyberpunk 2077 echter 180 minuten duurt – wat veel langer is dan de standaard in open-wereldgames – zou dat 21 uur pure speeltijd zijn.
Maar omdat de YouTuber ook tijd overslaat als zijn personage gaat slapen, waren het eerder 15 uur – die hij echter wel in één keer heeft gespeeld. Hij at alleen als er eten in het spel was en dan het overeenkomstige echte equivalent daarvan.
Zo verliep het experiment
Zeven dagen lang moest Any Austin in de dystopische metropool leven en ging hij ’s ochtends naar zijn werk, waar hij 12 in-game uren lang zwoegde. Daarna gunde hij zichzelf wat vrije tijd, haalde hij eten uit automaten en zat hij af en toe op bankjes of speelde hij spelletjes in het spel. Hij nam tenminste één dag per week vrij.
Hier zijn een paar observaties die hij in die tijd heeft gedaan:
- Hij kon heel goed observeren hoe Cyberpunk 2077 zijn NPC’s plaatst. In het restaurant zaten bijvoorbeeld altijd verschillende NPC’s op dezelfde plaatsen. Op hetzelfde tijdstip ’s avonds verdwenen alle gasten automatisch.
- Hoewel de NPC’s, dus gasten en collega’s, allemaal generiek waren en nooit veel te zeggen hadden, kon Any Austin een band met hen opbouwen. Hij had stamgasten die hij leuk vond en collega’s met wie hij zelfs een gesprek voerde – ondanks hun repetitieve of uitblijvende antwoorden. Op een keer zat hij een tijdje naast een vreemdeling op straat en heeft hij lang met hem “gepraat”.
- Het meest uitdagende was om elke dag naar het werk te gaan en zich daar te vervelen. Er was geen echte spelmechanica en de NPC’s waren eendimensionaal, maar hij bracht elke dag ongeveer 90 echte minuten door in het restaurant. In die tijd verveelde hij zich vooral, maar volgens hem paste dat ook wel bij de ervaring en maakte het die juist rijker.
- Hij vond het fascinerend om te zien hoe functioneel het openbaar vervoer in het spel is en dat er een echte kaart van de treinroutes in Night City was, waarmee hij zich door de stad kon verplaatsen.
- Ook werd hij zich meer bewust van de problemen van Night City. Zoals de vele werk, de belastende reclame en dat het gewoon veiliger is om thuis te zitten, games te spelen of drugs te gebruiken, in plaats van te worden neergeschoten door een bende bij een poging om met de achtbaan te rijden.
- Hij leerde ook veel kleine momenten te waarderen die hij anders nooit zou hebben gehad. Zoals toen hij in de disco danste met een man die een bijzondere energie had, of toen hij over de stad uitkeek en echte gevoelens van existentiële melancholie over zich heen voelde komen. Ook het verstrijken van de tijd in het spel werd hem veel duidelijker.
Al met al was de ervaring natuurlijk erg uitputtend, vaak ook frustrerend en ronduit saai, maar voor de YouTuber was het experiment zeker de moeite waard. Ook als kijker is het fascinerend om te zien hoe hij met de wereld omgaat, hoe hij met minimale mogelijkheden relaties onderhoudt en welke verhalen ontstaan, hoewel daar geen enkele echte aanleiding voor is.
