Ik heb Black State twintig minuten kunnen spelen en had uiteindelijk wat het uiteindelijk telt: heel veel plezier.
De graphics van games zijn zo’n ding. Aan de ene kant kan het erg indrukwekkend zijn om visueel aantrekkelijke titels te spelen. Aan de andere kant helpt dat helemaal niets als het spel niet leuk is.
Wat betreft de third-person shooter Black State zijn er in beide opzichten enige twijfels, zowel wat betreft het speelplezier als wat betreft de graphics.
Ik heb de titel op de gamescom 2025 bij Nvidia kunnen spelen en weet nu meer. Mijn indruk: de graphics zijn uiteindelijk slechts bijzaak en de game zelf heeft veel potentieel om erg leuk te zijn.
Black State in actie: Hoe het eruit ziet als iemand die al jaren voornamelijk League of Legends en indiegames speelt, weer eens een snelle shooter oppakt, kun je zien in mijn gameplay van Black State hier (en ja, dat met de robots heb ik niet begrepen):
De graphics zijn goed, maar uiteindelijk (bijna) niet van belang
Omdat de Turkse studio Motion Blur achter Black State vrijwel onbekend is, waren er na de aankondiging ongeveer een jaar geleden twijfels: kan een game die er zo goed uitziet echt worden gerealiseerd door een onbekende ontwikkelaar?
Hoewel je dat nooit zeker weet, ben ik er in dit geval inmiddels wel zeker van: ja, Motion Blur kan het. Enerzijds vanwege het steeds nieuwe materiaal. Anderzijds vanwege mijn eigen indrukken van de game tijdens de gc 2024 en 2025.
Maar wat ik sinds het spelen van gisteren ook weet: tijdens het gamen vergat ik de graphics al snel, omdat ik de gameplay zo leuk vond.
Snel en creatief
Aan de ene kant voelt Black State erg snel en soepel aan. Aan de andere kant heb ik heel veel uitrusting en mogelijkheden om mijn aanpak aan te passen.
Hoe goed het uiteindelijk mogelijk zal zijn om in stealth-modus door het spel te vechten, valt nog te bezien. Maar er zijn mogelijkheden, zoals het geruisloos uitschakelen van meerdere tegenstanders tegelijk en gadgets die de lichamen van gedode tegenstanders laten verdwijnen om geen aandacht te trekken.
De wapens en gadgets die ik in de gameplay-demo tot mijn beschikking had, schreeuwen echter meer om “Ik ben Rambo en zo beweeg ik me ook door de levels!”.
Maar zelfs als een stille en langzame aanpak uiteindelijk niet of nauwelijks relevant is, zal ik waarschijnlijk veel plezier beleven aan Black State.
De juiste mix maakt het verschil
Black State biedt veel verschillende wapens, van klassieke stormgeweren tot wapens die kleverige explosieve projectielen afvuren en zelfs one-shot-lasers. Daarnaast zijn er gadgets zoals schade- en verdovingsdrones die op vijanden afrollen, aangevuld met een bullet time-modus.
Omdat er speciale vijanden zijn, zoals robots en vijanden met kogelvrije schilden, moet ik mijn aanpak steeds aanpassen om ze allemaal te kunnen verslaan.
Tijdens het korte spelen vond ik het een beetje storend dat ik vrij vaak naar een apart selectiemenu moest overschakelen. Maar dat kan mogelijk (en hopelijk) ook soepeler worden opgelost via de aanpasbare besturing.
Uiteindelijk zal het doorslaggevend zijn hoe goed zo’n soepele gameplay-loop kan worden bereikt. En of naast de mooie graphics ook het verhaal en de portaalmechanica met deuren die me steeds weer naar andere gebieden sturen, goed werken.
Na het spelen van Black State op gamescom 2025 kan ik echter zeggen dat ik uitkijk naar meer van deze game – en dat ik er zeker van ben dat die er zal komen.
