Już po kilku rundach Arc Raiders wyzbył się wszystkich swoich instynktów nasz ekspert od strzelanek, Phil.
Od prawie 30 lat strzelanki wieloosobowe są moim domem w świecie gier. Teraz pojawiła się gra, która pod jednym względem przewyższa wszystkie, w które grałem do tej pory: Arc Raiders sprawia, że nagle staję się prawdziwym odkrywcą!
Już podczas mojej pierwszej rozgrywki w dniu premiery Arc Raiders od razu zauważyłem, że ten świat to coś więcej niż mapa multiplayer, na której walczę z innymi graczami.
Zamiast tego odkrywam mały otwarty świat, tak pełen uroczych szczegółów, tajemnic i zagadkowych wydarzeń, że przez chwilę nie mam ochoty na walkę.
To zupełnie nie w moim stylu, ale nagle wolę raczej odkrywać.
Zanim ziemia upadła
Moja pierwsza rozgrywka rozpoczyna się na starym polu bitwy. Zafascynowany biegam między zwęglonymi pozostałościami zardzewiałych potworów, które leżą jak martwe gigantyczne pająki. Najwyraźniej miała tu miejsce dramatyczna walka z Arc.
Z kraterów i wraków zbieram kilka zasobów i zastanawiam się, co mogło się tu wydarzyć. Czy tołała się tu jedna z ostatnich bitew między ludźmi a maszynami, zanim powierzchnia Ziemi została opanowana przez roboty?
Na każdym kroku natrafiam na tajemnicze pozostałości minionych czasów. Chwilę później wspinam się na martwe ciało ogromnego czołgu Arc, który wydaje dziwny dźwięk. Czy potwór nadal żyje? Czy mogę go aktywować? A jeśli tak, to czy w ogóle powinienem to robić?
Śladami przeszłości
Na dachu znajduję lukę i podważam ją łomem, ale stalowy potwór nagradza moją próbę włamania tym, że nagle staję w płomieniach.
Dlaczego? Nie mam pojęcia, ale było to zaskakujące. I jakoś całkowicie fascynujące!
Arc-boty mogą być w sumie tylko przeciwnikami AI, ale ich przyciąganie jest niemal magiczne. Co się dzieje na orbicie, skąd najwyraźniej pochodzi wiele z tych śmiercionośnych maszyn?
I dlaczego potężne potwory Arc, które widzę na horyzoncie od czasu samouczka, nie atakują nas? Z pewnością żaden, nawet najlepiej wyposażony raider nie stanowiłby dla nich poważnego zagrożenia. Zamiast tego jednak krążą one niemal spokojnie, podczas gdy my toczymy zacięte walki z ich mniejszymi braćmi.
Kiedy wciąż zastanawiam się nad tymi pytaniami, natrafiam na opuszczony obóz. Małe chatki zespawane z blachy falistej, wiatraki, a nawet mała studnia świadczą o tym, jak mogły żyć tu poprzednie pokolenia, zanim wszyscy ocalali z inwazji Arc zostali ostatecznie zmuszeni do zejścia pod ziemię – w dosłownym tego słowa znaczeniu.
Nagle jestem zupełnie inny
Arc Raiders doskonale potrafi uczynić ze swoich map coś więcej niż tylko scenografię. Są to miejsca, które wydają się mieć swoją historię i przeszłość, w których drzemią stare tajemnice.
Zamiast po prostu dostarczyć arenę, na której mam szukać łupów i eliminować innych graczy, Embark stworzył świat z duszą i tożsamością. Świat, który mówi mi: „Tu kryje się coś więcej”. Kto wie, co jeszcze odkryjesz za kolejnym sufitem?
I nagle prawie nie rozpoznaję swojego stylu gry. Czuję się jak odkrywca i porzucam swoje strzeleckie instynkty. Nie interesuje mnie aktualnie modne meta-loadout. Aktywnie unikam konfrontacji. Nie obchodzi mnie mój współczynnik K/D. Zamiast tego rzucam się w wir kolejnych rund Arc Raiders, aby rozwikłać zagadkę tej apokaliptycznej idylli. Dobra robota, Arc Raiders.
