Control is zo creatief en sfeervol dat tester Elena er zes jaar later nog steeds regelmatig aan terugdenkt. Nu is de Ultimate Edition op Steam goedkoper dan ooit.
Control is in veel opzichten een vreemde game. Ik herinner me nog goed de test die ik destijds in 2019 schreef – in een zeer kritische toon. Want de eigenlijke shooter-gameplay miste voor mij finesse en afwisseling. Gevechten veranderden al snel in ingestudeerde choreografieën en veel missies bleken slim verhulde holle en bezorgopdrachten te zijn:
Ik sta daar nog steeds achter, maar wil me toch op de een of andere manier verontschuldigen bij Control. Want de shooter van Remedy heeft zoveel meer te bieden. Zelfs zes jaar later denk ik nog steeds met kippenvel terug aan het slimme levelontwerp dat bol staat van verborgen verhalen, of de beklemmende sfeer.
Een game hoeft niet perfect te zijn om een blijvende indruk achter te laten en voor nog geen 4 euro zou ik Control in de Ultimate Edition met de twee DLC’s echt aan bijna iedereen aanbevelen.
Een shooter voor nieuwsgierigen
Control vindt het wiel niet opnieuw uit wat betreft shooter- of missieontwerp. Toch heeft Remedy een uitzonderlijke game afgeleverd die de sterke punten van de studio op bijna surrealistische wijze illustreert. Jesse’s reis door het Oudste Huis, waar het Federal Bureau of Control is gevestigd, valt namelijk op door een creatief, veelzijdig wereldontwerp dat zijn gelijke niet kent in de shooterwereld.
Het ogenschijnlijk koude, troosteloze, brutalistische gebouw met zijn betonnen muren en minimalistische kantoren lijkt in werkelijkheid levend te zijn en verandert voortdurend. Muren, deuren, gangen, ruimte en tijd, al deze constanten worden pure suggesties waarop ik niet kan vertrouwen.
De instantie die zich bezighoudt met paranormale verschijnselen lijkt zelf niet van deze wereld te zijn. Daardoor moet ik alles voortdurend in twijfel trekken, wat een ongelooflijke spanning opbouwt: een deur is bijna nooit alleen maar een deur, een radio bijna nooit alleen maar een radio. Dat bezorgt me griezelige rillingen over mijn rug, maar zorgt ook voor een prettige spanning die altijd mijn nieuwsgierigheid wekt.
Waarom de eerste indruk bedrieglijk is
Want in elke hoek van deze onwerkelijke wereld wachten geheimen en zelfs echt relevante beloningen, zoals extra vaardigheden, op mij. Mijn daadwerkelijke taken lijken net zo eenvoudig en direct als de eerste indruk van het gebouw. Maar als ik dieper kijk, openbaart zich ook hier een oceaan aan geheimen en dubbelzinnigheden.
Zo behoort bijvoorbeeld het asbak-labyrint met de opzwepende rock soundtrack tot het beste wat ik de afgelopen jaren heb gespeeld – hier klopt gewoon alles. En ook de Self-Reflection-Quest, waarin ik een alternatieve versie van mijn wereld en mezelf tegenkom, is even spannend als griezelig – en onverwacht.
Je kunt Control spelen als een conventionele shooter en vooral genieten van de mooie graphics of de sfeervolle, grillige belichting. Maar ook qua gameplay en verhaal is de façade bedrieglijk. Overal zijn dossiers, geluidsopnames, geheime opdrachten of gewoon omgevingsdetails verborgen die me een heel ander verhaal vertellen en mijn ontdekkingsdrang belonen. Alleen zo kom ik er echt achter wat de opdracht van Jesse en het lot van het kantoor inhouden.
