Turok behoorde ooit tot de beste shooters op de markt, maar sinds 2008 ligt de serie stil. Turok: Origins moet het meesterwerk nu weer terugbrengen. Onze conclusie over de gameplay.
Eigenlijk begrijp ik de ontwikkelaars van Turok: Origins wel. Als je tegenwoordig een shooter ontwikkelt en kijkt naar wat er echt veel geld oplevert, dan zweeft het woord multiplayer als een ruimteschip uit Independence Day boven het gamelandschap.
Wat moet je dan doen als je een merk hebt dat al 17 jaar dood is en je het op de een of andere manier weer tot leven moet wekken? Je volgt de trends. En hé, Turok begon uiteindelijk ook als een meeloper. Turok 1 bootste eind jaren 90 in sommige opzichten nogal brutaal Quake na, maar dan met dinosaurussen en Amerikaanse indianen. Naast het scifi-geweld schiet ik ook met pijl en boog.
Turok: Origins voldoet aan alle huidige trends. Een coöp-shooter waarin je verschillende klassen speelt, naast geweren ook allerlei speciale manoeuvres uitvoert en na verloop van tijd bijzonder krachtige ultis oplaadt. Wie Destiny-Strike heeft gespeeld, begrijpt het spel binnen enkele seconden.
En dat hoeft ook niet slecht te zijn. Ik heb veel plezier met mijn demo tijdens het spelen hier op gamescom 2025. Alleen is Turok eigenlijk altijd op zijn best als het niet de trends volgt.
Wat is Turok: Origins?
Laten we eerst de belangrijkste feiten op een rijtje zetten:
- Turok: Origins is afkomstig van de Spaanse tak van Saber Interactive, een team van bijna 250 mensen in Madrid.
- De game heeft nog geen specifieke releasedatum (2025 lijkt me uitgesloten), wordt ontwikkeld in Unreal Engine 5 en is, zoals gezegd, een coöp-shooter.
- In tegenstelling tot het origineel kun je desgewenst wisselen tussen first-person en third-person view, maar mijn indruk is dat de game is ontworpen voor third-person view, omdat ontwijkende rollen bijvoorbeeld vanuit first-person view gewoon niet zo goed werken.
- Je kunt de game solo spelen of met twee andere spelers.
Turok: Origins speelt zich vele, vele jaren voor het eerste deel van de serie af, maar bestaat wel in dezelfde tijdlijn. De Turoks, naar wie het spel is vernoemd, zijn Amerikaanse indianen die in het mythische Verloren Land met scifi-wapens tegen buitenaardse reptielen vechten.
En precies hier kom jij in beeld.
Hoe speelt Turok: Origins?
Ik speel drie levels plus een baasgevecht op de gamescom. In het spel reis je naar verschillende planeten, waardoor de gebieden in de demo er visueel heel verschillend uitzien. Soms doorkruis ik een dichte jungle, soms dring ik door in vreemde buitenaardse architecturen die rechtstreeks van H.R. Giger afkomstig zouden kunnen zijn. Visueel ziet dat er erg indrukwekkend uit, maar het enige probleem is dat de gameplay erg eentonig en afgezaagd is.
Op papier kies ik voor het begin van de missie verschillende … eh … diergeesten, bijvoorbeeld een raaf of een bizon. Achter de spirituele naam gaan echter alleen maar bekende loadouts of klassen schuil. De ene ontketent dan als ultieme kracht een speciale berserkermodus, enzovoort. Wie een beetje bekend is met het genre, heeft dit allemaal al eens gezien.
En ook de coöp-synergieën lijken tot nu toe (!) grotendeels standaard voor het genre: ik speel met twee andere journalisten en zet bijvoorbeeld met mijn loadout een beschermend schild op, waarachter mijn collega’s dekking zoeken. Of ik vertraag de tegenstanders. Of ik doe iets om de schilden van de tegenstanders te vernietigen.
Ook de tegenstanders: jullie kennen ze allemaal. Hagedissen sprinten naar je toe zoals de aliens in Fireteam: Elite. Er zijn vliegende drones, zoals in elke vliegende-droneshooter. Bijzonder dikke schurken stormen op je af, zoals alle Brutes in de gamegeschiedenis, en dwingen de Turoks om uit te wijken. Minibazen roepen ADS bij zich, zoals in Destiny (dus extra standaardtegenstanders), en gewone schutters schieten op je, alleen hebben ze hagedissenhoofden.
Het levelontwerp van de missies lijdt hier het meest onder. Alle drie de gebieden jagen ons door buisvormige tunnels zonder hoeken en randen, hier en daar moet ik ergens op springen of de eenvoudigste platforming-secties overwinnen – net zo eenvoudig als coöp-platformings moeten zijn, zodat een team van drie het niet snel beu wordt.
Het verhaal blijft op zijn best vaag: een stem in mijn oor blijft me maar vertellen dat ik bepaalde energieknooppunten moet activeren. Meestal begrijp je niet waarom je iets doet, omdat het gewoon niet uitmaakt.
Is dit wat de fans echt willen?
Zoals gezegd: hoe saai het structureel ook klinkt, zo saai is het in de praktijk niet. De scifi-wapens hebben een mooie dreun, mijn laser-LMG dondert door het landschap, met mijn gigantische mes snijd ik moorddadige dino’s open, dat is allemaal best cool – maar lichtjaren verwijderd van de charme van een Turok 2.
Want de beste Turok-games – en Turok 2 was de beste – scoorden juist op het gebied van levelontwerp. Enorme, afwisselende gebieden vol geheimen, gevaren, puzzels, wendingen. Na elk voltooid level dacht ik toen: Wauw, wat komt er nu?
In Turok: Origins heb ik het gevoel dat ik na drie missies al alle kneepjes van het spel ken, omdat de gameplay zo beperkt lijkt. Over het algemeen speelt het erg als Aliens: Fireteam Elite, alleen is dat een horde-shooter die geen ingewikkelde missies nodig heeft – de diepgang van het spel zit hem namelijk in het managen van de hordes aliens.
Turok: Origins lijkt in vergelijking een kruising tussen Destiny 2, Aliens en kleinere exoten zoals Outriders. De finale baasgevecht na de drie missies geeft echter hoop: mijn collega’s en ik nemen het op tegen een gigantische triceratops, die het hele gebied met zijn aanvallen bestrijkt. Dit gevecht is echt indrukwekkend en speelt ook zo.
Misschien ligt het dus alleen aan de beursdemo en houden de ontwikkelaars achter Turok: Origins hun grootste troeven nog achter de hand. Als fan van de serie zou ik dat graag willen, want de serie is al eens ten onder gegaan omdat ze te veel achter de trends aanliep. Destijds, in 2008, wilde Turok per se zijn zoals de donkere militaire shooter-concurrentie. En sinds 19 jaar rouwen fans om wat dat ons heeft opgeleverd.
