Op X is een discussie ontstaan over het gebrek aan creativiteit bij triple-A-producties en de publishing director van Larian wil weten wat daar de redenen voor zijn.
Vooral Swen Vincke, de baas van Baldur’s Gate 3-studio Larian, houdt zich zelden in met zijn mening over gameprojecten die door grote uitgevers worden aangestuurd en heeft al meerdere keren in het openbaar kritiek geuit op de gebruikelijke ontwikkelingspraktijken bij grote bedrijven. Te weinig passie, te weinig respect, te veel aandacht voor de wensen van investeerders.
Maar ook andere medewerkers van hetzelfde bedrijf delen deze indruk duidelijk. Op X krijgt de post van de directeur Publishing van Larian momenteel veel aandacht. Daar beschrijft Michael “Cromwelp” Douse in een lange bijdrage waarom veel grote uitgevers in zijn ogen niet meer zelf creatief zijn, maar in de eerste plaats hopen dat indie-studio’s deze taken van hen overnemen.
Een groot deel van de industrie is al zo lang agressief datagestuurd dat het vermogen (institutioneel en/of intellectueel) om op je intuïtie af te gaan, generaties lang aan talent verloren is gegaan. Daarom raakt AAA op een perverse manier gefascineerd door indie. Indie heeft niet de… https://t.co/LxZVFrkcj4
— Very AFK (@Cromwelp) 23 augustus 2025
Een verloren kunst
De post is een reactie op het antwoord van een andere gebruiker, die zich verbaast over het feit dat zo weinig games tegenwoordig nog een specifiek onderwerp kiezen en dat echt goed uitvoeren. Daarop beschrijft Douse zijn visie op de zaak en legt hij uit waarom niemand in de triple-A-industrie deze kunst nog echt beheerst:
Een groot deel van de industrie is al zo lang agressief datagestuurd dat het vermogen (institutioneel en/of intellectueel) om op basis van intuïtie beslissingen te nemen, over generaties van talent heen een verloren kunst is geworden. Om deze reden is de AAA-industrie op een perverse manier gefascineerd door indies. Indies hebben de data niet; ze moeten vertrouwen op hun intuïtie.
Volgens Douse leidt dit er uiteindelijk toe dat de groten ten val komen. Ze zouden zich vastklampen aan hun schijnbaar veelbelovende gegevens, maar in veel gevallen pakt dat niet goed uit. De gegevens kunnen namelijk de toekomst niet voorspellen en laten alleen zien wat op dit moment werkt. Om steeds weer aan de smaak van de spelers te voldoen, is volgens hem intuïtie nodig.
De gegevens worden steeds onbruikbaarder omdat ze noch verrassende successen, noch mislukkingen kunnen voorspellen. En als je niet op gegevens kunt vertrouwen en het institutionele “onderbuikgevoel” kwijt bent […] zit je vast. Als je beursgenoteerd bent, breekt er paniek uit. Je speelt op veilig (wat gevaarlijk is). Het gevolg: genres verdwijnen, totdat indies met verrassende successen nieuwe gegevens leveren: een perverse gehechtheid, enzovoort, enzovoort.
De woorden op de proef gesteld
Douse is een expert in de branche en juist Larian heeft recentelijk heel duidelijk laten zien wat er mogelijk is zonder deze angstige blik op gegevens. Zijn beoordeling heeft dus zeker gewicht. Je moet hier echter altijd oppassen dat je niet generaliseert.
Er zijn gebieden waarop de AAA-sector zeker struikelt, bijvoorbeeld bij moderne spin-offs van bekende gameseries of bij pogingen om een momenteel populair genre obsessief te kopiëren. Dat zie je bijvoorbeeld aan de ongeïnspireerde stroom van extraction-shooters of battle royals, die allemaal ten onder gaan.
Er zijn echter ook grote uitgevers die juist met deze formule recordwinsten behalen. Games als EA FC (voorheen FIFA) of Call of Duty zijn waarschijnlijk te groot om te mislukken.
Ook interessant is dat de aanleiding voor de post van Douse Mafia: The Old Country was, dat hij in een andere post als uiterst geslaagd heeft bestempeld. Een project met een vrij beperkt budget, maar toch met een grote uitgever achter zich: 2K. Ook op het gebied van innovatie is The Old Country niet per se een positief voorbeeld, maar het doet wat het wil doen, en dat doet het heel goed.
