Zin in een spannend verhaalspel? Eriksholm: The Stolen Dream zet het verhaal en de sfeer op scherp en overtuigt in de test met prachtige graphics.
Videogames kunnen binnenkort wel 100 euro kosten. Of ze dat waard zijn, moet iedereen voor zichzelf beslissen.
Ik weet maar één ding: voor Eriksholm zou ik meer betalen dan de eerlijke 40 euro die ontwikkelaar River End Games en uitgever Nordcurrent Labs ervoor vragen op Steam, PlayStation 5 en Xbox Series X/S.
Het unieke stealth-avontuur met tien uur speeltijd biedt weliswaar niet het dikste pakket, maar de verpakking en inhoud zijn van topkwaliteit. Maar wie de berichtgeving van GlobalESportNews over Eriksholm: The Stolen Dream heeft gevolgd, weet dat allemaal al.
Table of Contents
Sluipen of falen
Om net zo van Eriksholm te kunnen genieten als ik, moet je de juiste verwachtingen hebben. Wat ik je kan beloven is een prachtige, meeslepende verhaalreis naar een stad die bol staat van sfeer.
Je ontmoet intelligent geschreven personages, volgt een emotionele plot en ontdekt talloze details over een fantasierijk scenario waarin je kunt wegdromen als in een goed boek.
Ze bevolken prachtige, maar extreem lineaire levels, waarin je een vooraf bepaald pad naar het doel volgt en onderweg talloze kleine logische puzzels oplost die vermomd zijn als stealth-uitdagingen. De belangrijkste burgerplicht is om onopgemerkt te blijven.
Het ontwerp is zeer lineair, zonder keuzevrijheid of alternatieve oplossingen. Je moet een bepaald eindpunt bereiken door de door de ontwikkelaar als juist voorgeschreven combinatie van de beschikbare gereedschappen en figuren te gebruiken, en onderweg mag je niet opgemerkt worden.
Eriksholm doet daarbij geen concessies: als een van je maximaal drie personages door bewakers wordt gezien of een door jou uitgeschakelde tegenstander wordt ontdekt, betekent dat meteen game over. Je hebt geen kans om weg te rennen of je vrij te vechten.
In plaats daarvan moet je opnieuw beginnen vanaf het laatste opslagpunt. Gelukkig is dat bijna altijd heel eerlijk; je mist de ontbrekende quicksave-functie niet. Alleen is het soms vervelend dat het spel zo vastbesloten is om zijn verhaal te vertellen dat de NPC’s die de weg versperren eerst nog even moeten kletsen voordat ze verdwijnen.
De eerste keer komt dat elegant over, omdat ik zo veel details over de stad Eriksholm te weten kom. Ik leer de achtergronden en personages beter kennen zonder dat het spel me overweldigt met zijn expositie. Maar als ik een scène drie of vier keer speel en elke keer naar dezelfde dialoog moet luisteren, moet ik op mijn tong bijten om de ontwikkelaars niet naar de zesde cirkel van de hel te wensen.
Geweldig team
In de tien uur dat ik het spel speel, vind ik zulke situaties alleen maar storend omdat ze in zo’n schril contrast staan met de verder geslaagde spelervaring. Het sluipen is namelijk erg leuk omdat de uitdaging organisch toeneemt en er regelmatig nieuwe elementen worden geïntroduceerd.
De vaardigheden van de drie helden Hanna, Alva en Sebastian vullen elkaar perfect aan. Ik schiet een lamp kapot, wurg een tegenstander in het donker van achteren tot hij bewusteloos raakt, verdoof een ander met een blaaspijp en wurm mezelf samen met Hanna door een ventilatieschacht, terwijl Alva via de regengoot op het gebouw klimt en Sebastian met een paar krachtige zwemslagen de kade bereikt.
Deze samenwerking tussen de personages zonder pauzefunctie en onder het toeziend oog van de patrouillerende stadswacht voelt geweldig aan, net als vroeger bij Desperados of Commandos. Eriksholm is echter in alle opzichten toegankelijker en eenvoudiger opgezet; het doet de klassiekers herleven, zonder de diepgang van die games volledig te kunnen evenaren.
Dat is ook helemaal niet de bedoeling van ontwikkelaar River End Games, want de focus ligt hier duidelijk op het verhaal. En dat is niet alleen in één opzicht indrukwekkend.
Het verhaal is het allerbelangrijkste
Op zoek naar haar broer krijgt Hanna te maken met de burgemeester en de corrupte politie van Eriksholm. Het plot ontwikkelt zich voorspelbaar, zonder grote verrassingen in de verdeling van goed en kwaad, maar wordt uitstekend verteld.
Geweldige dialoogregie en emotionele hoogtepunten maken dit volwassen verhaal tot een hoogtepunt. De tussenfilmpjes zijn dankzij performance capture van zo’n hoge kwaliteit dat ze niet zouden misstaan in een grote AAA-productie.
De scènes worden perfect begeleid door een minimalistische, maar altijd passende pianosoundtrack. Daarnaast is er Engelse voice-over die de personages tot leven brengt en zelfs in tussenfilmpjes vanuit het isometrische perspectief voor een spannende wisselwerking zorgt. Een Duitse nasynchronisatie ontbreekt, maar de ondertitels zijn uitstekend vertaald.
Dankzij Unreal Engine 5 ziet de stad Eriksholm, die de titel van de game vormt, er gewoonweg fantastisch uit. De camera kan vrij worden gedraaid en beperkt worden ingezoomd, de besturing blijft altijd eenvoudig en overzichtelijk, de prestaties zijn uitstekend en laadtijden zijn vrijwel onbestaande.
Intelligent gereduceerd
In elk van de in totaal acht hoofdstukken kun je een aantal aantekeningen en verzamelobjecten vinden die met kleine details bijdragen aan de sfeer. Als je ze laat liggen, mis je echter niets. Zeker geen upgrades of iets dergelijks, want alle voortgang is verhaalgebonden en vindt alleen plaats als de ontwikkelaars dat willen.
Eriksholm verspilt de tijd van zijn spelers niet; elk level en elke scène draagt bij aan het verhaal en voelt daardoor waardevol aan. Omgekeerd betekent dit echter ook dat de missies echt alleen maar als middel dienen om het verhaal voort te stuwen.
Wie in andere sluip- en tactische games graag eens een andere aanpak probeert, loopt in Eriksholm tegen een muur. Een tweede playthrough verloopt precies hetzelfde als de eerste, verwacht hier geen variatie, geen ruimte voor experimenten, geluk of improvisatie.
Dat is niet per se een kritiek: ik vind het spel dat River End Games heeft bedacht leuk! En velen van jullie vast ook. Maar niet iedereen waardeert dezelfde kwaliteiten in dit genre, niet iedereen wil in de eerste plaats een verhaal verteld krijgen.
Als je tot deze groep spelers behoort, kun je Eriksholm misschien beter links laten liggen. Maar dat zou jammer zijn!
Zo weinig te bekritiseren
Want voor een ontwikkelteam van deze omvang (slechts 17 medewerkers!) heeft River End Games zijn debuutgame tot in de puntjes gepolijst. De gameplay wordt nooit saai, er is veel afwisseling en veel stealth-klassiekers keren terug. Oké, de kleine fysica-puzzels met een kraan zijn misschien niet de hoogtepunten.
Maar er is ook:
- Metalen oppervlakken waarop je bijzonder veel lawaai maakt (en gras waarop je gedachteloos kunt rennen).
- Machines die lawaai maken en vijanden afleiden.
- Door beweging opgeschrikte duiven die vijanden aantrekken als magneten.
- Zoeklichten en vijanden met lampen die de duisternis van haar beschermende mantel beroven.
- Elite-vijanden die eerst met een giftige pijl verdoofd moeten worden en vervolgens van achteren worden neergeslagen.
Met zijn hoge kijkwaarde, de dichte sfeer en uitdagende, maar niet overweldigende stealth-puzzels is Eriksholm perfect geschikt voor iedereen die graag diep in games duikt en alles om zich heen vergeet. En dat voor slechts 40 euro.
Conclusie van de redactie
Wie al meer dan 30 jaar op pc en consoles speelt, is niet snel meer verrast. Dat dacht ik tenminste. Toen kwam Eriksholm: The Stolen Dream en dat heeft me zo in vervoering gebracht als geen game in lange tijd. Daar zijn verschillende redenen voor.
Zo is er de hoogwaardige presentatie van het verhaal met fraaie tussenfilmpjes, emotionele muziek en uitstekende Engelse stemacteurs. Dan is er de dichte sfeer van een stad die zo uit games als Thief of Dishonored lijkt te komen, waar prachtige vergezichten en moreel verval dicht bij elkaar liggen. En tot slot is er nog een uitgekiende gameplay vanuit een isometrisch perspectief, die stilte beloont en sluipen in plaats van vechten op de voorgrond plaatst.
p> border-left: gray 1px solid” height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/VKIS_QQm0Qk” frameborder=”0″ width=”560″ allowfullscreen=”allowfullscreen”>
Er is weinig dat je niet leuk zou vinden aan zo’n mix. Voor mij mist Eriksholm nog iets meer speelse vrijheid om een meesterwerk te zijn. Als de geweldig ontworpen levels nog een of twee alternatieve routes zouden bieden of als de AI van de tegenstanders niet zo koppig was dat de bewakers niet alleen op de door de ontwikkelaar voorziene manier konden worden uitgeschakeld … ach, wat fantaseer ik nu, ik stuur dit gewoon als verlanglijstje naar River End Games. Die kunnen dat dan in deel 2 implementeren. Die koop ik ook blindelings, beloofd.
