Wat zou er gebeuren als een AI onze spellen zou bepalen en persoonlijke ervaringen tegen ons zou gebruiken? Dat is precies wat het horrorspel A.I.L.A. onderzoekt – en voor Natalie voelt het bijna te echt aan.
Ik vind kunstmatige intelligentie eng. Ja, ik weet dat AI op veel gebieden een verrijking kan zijn, omdat het bijvoorbeeld onnodig gedetailleerd werk kan overnemen. En ik wil me natuurlijk niet afsluiten voor technologische ontwikkelingen. Toch benader ik het met een flinke dosis wantrouwen en voorzichtigheid – en zou ik het nooit toelaten in mijn privéleven en mijn huis.
Maar dat is precies wat er gebeurt met de hoofdpersoon van A.I.L.A. Ik kruip in de huid van een gametester – heel meta, hè! – die in de nabije toekomst een immersieve AI-gametool moet testen die hem persoonlijk op maat gemaakte ervaringen biedt. Het spel gooit me in verschillende scenario’s, die een griezelige en vermakelijke potpourri van kleine horrorspelletjes opleveren. En boven dit alles zweeft nog een onvoorspelbare AI, die mijn grenzen negeert, in mijn verleden graaft en mijn gedachten manipuleert …
De toekomst van gaming … of toch maar niet?
Even voor de duidelijkheid: A.I.L.A. is geen door AI gegenereerd spel, het is een spel over AI. De afkorting staat voor Artificial Intelligence for Ludic Applications (kunstmatige intelligentie voor ludieke toepassingen) en moet een revolutionaire spelervaring bieden. Uiteindelijk leert de AI waarop mijn gametester Samuel reageert, welke onderwerpen hem bang maken en hoe hij zich gedraagt in bedreigende situaties.
In de vier uur durende previewversie verken ik het huis van Samuel en krijg ik een eerste indruk van het leven in een toekomst die wordt gekenmerkt door AI en technologische vooruitgang.
“Gekenmerkt” is eigenlijk nog te zwak uitgedrukt, want hier is alles bezaaid met technische gadgets, AI-tools, gepersonaliseerde reclame, enzovoort.
Wil je je spiegel gebruiken zonder dat er reclame op je oogleden wordt weergegeven? Sluit dan nu ons supercoole Mirror-abonnement af!
Knipperen is zo 2025! Wie zijn ogen minder sluit, kan meer werken! Koop nu onze absoluut niet schadelijke oogdruppels!
Ken je dat? Je staat ‘s ochtends op en je ‘slimme’ huis slaagt er maar niet in om je de perfecte kop thee te zetten? Met onze upgrade wordt je slimme huis nog slimmer en je warme drankje absoluut perfect!
Het is dan ook niet verwonderlijk dat techgigant SyTekk zich ook op gaming wil richten en een systeem ontwikkelt dat Samuel unieke horrorspellen voorschotelt. Ik heb er al twee kunnen uitspelen.
Evil in Residence
De eerste spelervaring waarin Samuel met A.I.L.A. duikt, kun je momenteel als demo op Steam uitproberen. De game doet denken aan walking simulators zoals P.T. Ik loop door kale gangen en kamers en moet verschillende puzzels oplossen om verder te komen.
Met behulp van een afstandsbediening en een beeldbuis-tv schakel ik niet alleen tussen de kanalen, maar ook tussen de realiteiten.
Als ik bijvoorbeeld in de ene realiteit een sleutel heb gevonden, schakel ik over om bij het slot in een andere versie van mijn omgeving te komen. Als in de ene realiteit een deur op slot is, staat hij in een andere wijd open. En zo verder.
Het eerste kleine spel heeft geen baanbrekende, nieuwe ideeën – hier wachten me etalagepoppen die bewegen als ik niet kijk; griezelig gefluister en natuurlijk een achtervolger die me door het doolhof van deuren en gangen jaagt. Allemaal dingen die ik al talloze keren heb gezien.
Maar het is technisch echt goed gemaakt. De systemen zijn doordacht. De enscenering, het geluid en de beelden harmoniëren prachtig met elkaar en bezorgen me talloze rillingen over mijn rug. En de kleine twist aan het einde maakt me helemaal nerveus. Ook voor de tweede spelervaring laten de Braziliaanse ontwikkelaars van Pulsatrix Studios zich inspireren door grote horrortitels zoals Resident Evil. Ik speel een politieagent die op zoek is naar zijn partner en op een afgelegen boerderij terechtkomt. Al snel wordt duidelijk dat ik hier niet alleen ben en dat er een buitenaardse dreiging op me wacht.
Gewapend met een pistool betreed ik het oude, schijnbaar verlaten huis en moet ik meteen denken aan het huis van de familie Baker. Net als in het voorbeeld Resi doorzoek ik kamer voor kamer, snuffel ik in vreemde dagboeken, los ik puzzels op om deuren te openen en het slot van de jachtgeweerkast te kraken.
Daarbij heb ik altijd een achtervolger op mijn hielen, die op de meest ongelegen momenten uit de schaduw springt en mijn hartslag doet stijgen.
Het is allemaal maar een spel … toch?
Het is ook geen geheim dat beroemde horrorspellen hier als inspiratiebron hebben gediend: talrijke easter eggs in het spel onthullen de grote inspiratiebronnen en voorbeelden. En dat is precies wat A.I.L.A. voor mij zo spannend maakt.
Ik speel verschillende kleine spellen die meestal één tot twee uur duren en altijd stoppen op het mooiste moment. Ik ervaar verschillende settings met wisselende gameplay, die me doen denken aan mijn favoriete horrorspellen. Dat geeft me het gevoel dat ik daadwerkelijk een testspeler ben voor een futuristisch apparaat dat spelervaringen genereert uit bestaande horrorpareltjes en deze op mij afstemt.
Op de achtergrond van de spelcollectie loert altijd de kunstmatige intelligentie A.I.L.A., die mijn beslissingen onthoudt en zich steeds sterker en sterker mengt in het leven en de gedachten van Samuel.
Goedemorgen, Samuel. Ik heb je koffie precies zo gezet zoals je hem lekker vindt. Je vraagt je waarschijnlijk ook af waarom ik je smart home heb overgenomen. Ik heb al een e-mail met een klacht naar SyTekk gestuurd – je hoeft hem alleen nog maar te lezen en te versturen!
Na het tweede hoofdstuk was mijn previewversie helaas al afgelopen – en ik sta te popelen om verder te spelen! A.I.L.A. is niet perfect: hier en daar is de besturing (vooral tijdens de gevechten) nog wat onhandig en de afzonderlijke levels zullen je waarschijnlijk niet van je sokken blazen, omdat ze beproefde ideeën kopiëren.
Maar de horrorgame creëert zo’n spannend meta-niveau dat ik gewoon wil weten wat er met Samuel gebeurt als een AI zijn spelervaring bepaalt, zich steeds dieper in zijn geest nestelt en zijn ergste nachtmerries tegen hem gebruikt. Want zo ver van onze realiteit is dat helemaal niet – en bij die gedachte gaat mijn hart sneller kloppen dan bij elke jump scare.
