De Switch 2 zou zijn eerste jaar met een knal kunnen afsluiten. Maar een groot vraagteken tempert mijn voorpret nog steeds.
21 oktober 2007: Wauw, wat een cool einde! Eens kijken hoe het verdergaat!
, denk ik op deze (vermoedelijk regenachtige) herfstdag. Kimi Räikkönen is tot nu toe de laatste Ferrari-wereldkampioen in de Formule 1 geworden. Ik ben 17 jaar jong, een kersverse stagiair bij het stadsbestuur van Wiesbaden, single en heb net Metroid Prime 3: Corruption op de Nintendo Wii uitgespeeld.
6 november 2025: Wauw, wat een cool spel! Ik wil niet stoppen!
, denk ik op deze (absoluut regenachtige) herfstdag. Op mijn 35e word ik inmiddels door schoolkinderen in de bus met ‘u’ aangesproken. Ik ben gameredacteur, gezegend met een vrouw en dochter en heb zojuist eindelijk Metroid Prime 4: Beyond op de Nintendo Switch 2 gespeeld.
We hebben als fans 18 jaar moeten wachten op een nieuwe Metroid Prime! De wereld is veranderd, ik ben veranderd, maar Samus Aran is precies hetzelfde gebleven. Nintendo’s eigen premiejager heeft ook een moeilijke tijd doorgemaakt. Het spel werd voor het eerst aangekondigd op de E3 2017, maar in 2019 werd de ontwikkeling volledig opnieuw gestart, inclusief een verandering van ontwikkelaar.
Nintendo heeft me uitgenodigd in Frankfurt om Metroid Prime 4 op mijn gemak te kunnen spelen. De vraag die me als fan vooraf bezighoudt: Slaagt Samus in haar grote comeback?
Twee uur spelen later juicht mijn hart Ja!
, maar mijn hoofd schreeuwt Pas op!
Een typische dag voor Samus Aran
Het verhaal? Ach, het dagelijkse leven in het Metroid-universum: aliens vallen aan, veel boem, boem, explosies. Krak! Boem! Knall! Ergens gaat er iets kapot. Mensen sterven, aliens ook. Samus schiet, springt, rolt en opent deuren. Ze verslaat de baas. Er gaat een portaal open, Samus wordt naar binnen gezogen.
Onze heldin wordt wakker op de vreemde planeet Viewros. Op wonderbaarlijke wijze heeft ze al haar vaardigheden verloren – dus alles is zoals altijd in het leven van Samus.
18 jaar vol vooruitgang op het gebied van storytelling en gameontwerp hebben blijkbaar geen sporen achtergelaten in het basisrecept van Metroid Prime en ik geef toe: ik vind het geweldig! Het uitgangspunt van het verhaal is zo eenvoudig dat het als anachronisme in deze tijd juist weer cool is.
Wie Metroid kent, weet ook dat het vaak de vreemde omgevingen zijn die het eigenlijke verhaal vertellen. Net als in de drie voorgangers kun je namelijk weer alles scannen wat niet vastgespijkerd of vastgenageld is. Deuren, stenen, planten, vijanden, dieren, …
Vragen als Wat is hier gebeurd?
, Waar moet ik heen?
of Wie heeft hier gewoond?
worden zo beantwoord. Lezers worden beloond met een diepgaande achtergrondverhaal. Wie liever schiet, vindt echter ook zonder uitgebreide lectuur van de steeds groter wordende reisbrochure zijn weg.
In de volgende gameplay-compilatie van mijn proefsessie hoef je niet te lezen of te schieten, maar alleen maar te kijken. Het materiaal is opgenomen met HDR ingeschakeld en tijdens de conversie is het teruggerekend naar het SDR-kleurbereik.
Ik ben weer 17!
De gameplay van Metroid Prime 4 is helemaal mijn ding. Vanaf het moment dat ik de Pro Controller van de Switch 2 in mijn handen heb, ben ik weer die 17-jarige groentje. Ik sta versteld van hoe sterk ik ook vandaag nog steeds reageer op de oldschool gameplay.
Ik sta in een jungle. Duizelingwekkend hoge bomen laten het felle zonlicht nauwelijks door. Overal om me heen tjirpen en fluiten de bewoners van deze vreemde omgeving, van wie bijna allemaal me willen vermoorden.
Met mijn veelzijdige armkanon schiet ik me een weg vrij tot ik voor eeuwenoude ruïnes sta. Daarin vind ik moordzuchtige aliens en heel veel puzzels. Met de nieuwe psy-sensor in Samus’ helm los ik kleine raadsels op om deuren te openen en schakelaars te activeren.
Vaak volstaat het om met Psy-kracht een mechanisme te bedienen of een patroon met je vinger na te trekken. Is dit revolutionair game-ontwerp? Nee. Maakt het in combinatie met de rest van de gameplay ontzettend veel plezier? Oh ja!
Tijdens mijn reis door de jungle en het tempelcomplex kom ik al veel verborgen items tegen die ik in het begin, zoals gebruikelijk in Metroidvania, nog niet kan bereiken omdat ik de daarvoor benodigde vaardigheden nog niet heb. Ik voel meteen een opgewonden kriebel in mijn buik bij de gedachte om deze spelwereld in mijn pyjama op de bank tot in de verste uithoeken te verkennen.
Veelbelovend: de mix van schietpartijen en korte puzzels is in het gedeelte dat ik heb gespeeld in evenwicht, zodat het spel niet ontaardt in een monotone schietbaan of een slaapverwekkende puzzelmarteling.
Nostalgiebonus: wanneer Samus een nieuwe vaardigheid verzamelt, klinkt de typische Metroid-melodie. Je weet wel. Ahhhaahhahhahaaahhahhaa… oké, dat werkt niet. Dan maar zo:
Je merkt het al: Metroid Prime 4 vindt het wiel niet opnieuw uit, integendeel. In plaats van in te spelen op moderne gamingconventies, leveren Nintendo en het ontwikkelingsteam van Retro Studios ongecompliceerde shooter-actie en lineair levelontwerp volgens het oude recept. Net als Doom: The Dark Ages in mei 2025 brengt Metroid Prime 4 me terug naar de goede oude tijd™.
Voor fans is dat geweldig nieuws. Na 18 jaar voelt het als thuiskomen. Wie daarentegen hoopt op een verhaal dat is opgezet volgens de huidige triple-A-normen en moderne comfortfuncties (de 3D-kaart is net zo omslachtig als vroeger en ik weet niet of ik moet zuchten of me moet verheugen), zal hier waarschijnlijk niet gelukkig worden.
Het grote vraagteken
De lineaire Metroidvania-secties zijn, voor zover ik dat nu al kan zeggen, van topklasse. Na mijn testperiode twijfel ik er niet meer aan dat we hier een spelplezier van de bovenste plank kunnen verwachten als kroon op het schitterende eerste levensjaar van de Switch 2.
A-b-e-r. MAAR. Aaaabbbeeerrr. Nu komt, houd je vast, het maar
: er is nog het open wereldachtige deel van de spelwereld. Dat is het deel van de buitenaardse planeet dat Samus op haar gloednieuwe scifi-motorfiets met de ietwat vreemde Duitse naam Vi-O-La verkent.
Nintendo-games en het zinvol vullen van open werelden – bij deze combinatie schuilt vaak een probleem. Mario Kart World is het meest recente voorbeeld dat hierop wijst. Fans vragen zich dan ook begrijpelijkerwijs af: is dit nodig in een Metroid?
En raad eens welk deel van het spel ik niet mocht uitproberen? Juist. Ik ben daarom eerlijk: ik heb er geen goed gevoel over. Maar misschien heb ik het mis. Ik hoop het zelfs, want alles wat ik verder van Metroid Prime 4 heb gespeeld, schreeuwt om een hit.
Prachtig, zolang je niet te goed kijkt
De graphics van de Switch 2-versie zijn echter maar gedeeltelijk een hit. De game ziet er geweldig uit, maar je mag niet blijven staan en goed kijken. Dat klinkt raar, ik weet het. Laat ik het anders zeggen:
Op het eerste gezicht ziet Metroid Prime 4 er fantastisch uit. De belichting is superchique, de effecten zijn spectaculair, elke locatie zit vol met kleine details en dat alles op de Switch 2 in 4K/60 FPS of 1080p met een razendsnelle 120 frames per seconde.
Dat het in wezen een game voor de Switch 1 is, wordt duidelijk zodra je even stilstaat en de steen aan je rechterkant of de muurtextuur aan je linkerkant eens goed bekijkt. Of de ietwat grove schaduwen. Maar wie doet dat nou, als je ogen voortdurend worden verwend met nieuwe panorama’s en vreemde locaties?
De audio-achtergrond laat daarentegen niets te wensen over. Zowel de wapengeluiden als de omgevingsgeluiden en de orkestrale scifi-soundtrack met veel bekende Metroid-melodieën laten mijn fanhart sneller kloppen.
Of dat gezond is of niet, staat in de sterren geschreven. Ik kijk in ieder geval uit naar 4 december 2025, wanneer ik eindelijk weer zeventien mag zijn.
Conclusie van de redactie
Kom op, Nintendo! Waarom maken jullie zo’n geheim van de open wereld-secties? Ofwel weten jullie dat jullie hier een heet hangijzer hebben, ofwel beseffen jullie nu al dat het idee een mislukking was en willen jullie het onvermijdelijke uitstellen.
Maar goed, laten we het maar vergeten. Over een paar dagen kan ik het spel eindelijk ongestoord uitproberen. Tot die tijd ben ik optimistisch, want wat ik tot nu toe van Metroid Prime 4 heb gespeeld, voldoet aan mijn hoge verwachtingen als fan.
Vooral de mysterieuze planeet Viewros heeft me geraakt. Het levelontwerp van de eerste gebieden is fantastisch en als mijn korte blik op de andere gebieden van de kaart me niet bedriegt, zal er voor voldoende visuele afwisseling worden gezorgd.
Nu hangt het af van de open wereld en Vi-O-La (wat een naam…). In het beste geval kunnen we een van de beste actie-avonturen sinds jaren en een spetterende comeback verwachten. In het slechtste geval kunnen fans zich verheugen op een goede, klassieke oldschool Metroid, die juist over de enige moderne vernieuwing struikelt.
