Veel games werken volgens het motto “vernietigen om verder te komen”. Dreams of Another maakt er een zeer interessante nieuwe benadering van: “vernietigen om te creëren”
Als een game je een aanvalsgeweer in handen geeft, is de missie eigenlijk duidelijk: jij hier, terroristen/aliens/nazi’s daar, maak ze allemaal kapot! In Dreams of Another is dat compleet anders. Hier dient het wapen niet om naamloze vijanden te laten sterven door een overdaad aan lood.& nbsp;In plaats daarvan dient het om de wereld überhaupt te creëren.
Hoe dat precies werkt en hoeveel plezier het avontuur met de experimentele shooter-aanpak als spel oplevert, leggen we uit in onze preview.
WTF: Het spel
We bevinden ons inmiddels in het tijdperk van fotorealistische graphics: Unreal, Unity, id Tech en hoe ze ook allemaal heten, zijn inmiddels in staat om beelden te produceren die nauwelijks nog te onderscheiden zijn van de werkelijkheid zoals wij die kennen. Zelfs pixelperfecte raytracing, 30 jaar geleden nog de grote eindbaas van alle 486-processoren, heeft inmiddels geen uren meer nodig om een enkel beeld te renderen, maar werkt in realtime.
Er zijn echter ook tegenstromingen bij deze ontwikkeling, die het dure realisme links laten liggen en liever hun eigen artistieke visies op de voorgrond plaatsen. Dikke comic-shaders zijn daar een voorbeeld van, 2D-graphics met krachtige pixels die je eerder in het VGA-tijdperk van begin jaren 90 zou verwachten.
En dan zijn er nog games als Dreams of Another, die er zo bizar uitzien dat het moeilijk is om de juiste woorden te vinden om ze adequaat te beschrijven. “WTF?” is een veelbelovende kandidaat. Maar zoals we allemaal weten, zeggen beelden meer dan woorden, dus bekijk eerst de screenshots voordat je verder leest:
Q-Wat?
Om Dreams of Another te begrijpen en op de juiste plaats te kunnen zetten, moet je eerst kijken naar de ontwikkelaar erachter: Q-Games is een ongewoon bedrijf: Het bedrijf, dat 24 jaar geleden werd opgericht door Star Fox-programmeur Dylan Cuthbert, is gevestigd in Kyoto en staat vooral bekend om zijn kleine, creatieve en afwisselende games uit de PixelJunk-serie.
Tussendoor waagt het bedrijf zich echter ook steeds weer aan ongebruikelijke designexperimenten, zoals het zeer bizarre avontuur The Tomorrow Children (2016). Of nu Dreams of Another, waarbij je ernaar zit te kijken en je onvermijdelijk afvraagt waar hier boven en onder is en wat het allemaal eigenlijk betekent.
In pyjama en met een aanvalsgeweer
De hoofdpersoon is de niet nader omschreven “man in pyjama”. In het begin draagt hij een zwaar aanvalsgeweer over zijn schouder, later krijgt hij ook granaten en een raketwerper. Maar niet om aliens te verpletteren! In plaats daarvan schiet hij ermee in het landschap dat is opgebouwd uit bizarre punten en vlekken, waaruit vervolgens complexe objecten ontstaan: huizen, bomen, fonteinen of zelfs een complete carrousel. Als het ware omgekeerde explosies.
Tussendoor waagt het bedrijf zich echter ook steeds weer aan ongebruikelijke designexperimenten, zoals het zeer bizarre avontuur The Tomorrow Children (2016). Of nu Dreams of Another, waarbij je ernaar zit te kijken en je onvermijdelijk afvraagt waar hier boven en onder is en wat het allemaal eigenlijk betekent.
In pyjama en met een aanvalsgeweer
De hoofdpersoon is de niet nader gedefinieerde “man in pyjama”. In het begin draagt hij een dik aanvalsgeweer over zijn schouder, later krijgt hij ook granaten of een raketwerper. Maar niet om aliens te verpletteren! In plaats daarvan schiet hij ermee in het landschap dat is opgebouwd uit bizarre punten en vlekken, waaruit vervolgens complexe objecten worden samengesteld: huizen, bomen, fonteinen of zelfs een complete carrousel. Als het ware omgekeerde explosies.
De omgeving glinstert en schittert, alles voelt organisch en vloeiend aan, als een mix van de voxelgraphics van Comanche en de creatieve meesterwerken uit de demoscene.
Dromerig wolken lezen
De basis hiervoor wordt geleverd door de puntwolktechnologie (“Point Cloud”). Deze wordt tot nu toe nog vrij zelden gebruikt in computerspellen, omdat ze zeer rekenintensief is en veel geheugen vereist. Technisch gezien werkt het op dezelfde manier als voxelgraphics, alleen worden hier geen driedimensionale kubussen gebruikt, maar afzonderlijke punten (of kleine 2D-objecten), die samen driedimensionale objecten vormen.
Dit zorgt bij Dreams of Another niet alleen voor zeer organische, maar vooral ook voor zeer ongebruikelijke graphics, waarin alles zweeft en wervelt, er geen vaste structuren zijn en alles altijd in beweging is – zelfs personen of objecten zoals lantaarns en huizen zien eruit als impressionistische herinterpretaties van bekende structuren.& nbsp;
De naam “Dreams” heeft een reden: het spel lijkt op een bizarre droom waarin alles op de een of andere manier vertrouwd lijkt, maar toch compleet anders is.
Vernietiging is leven!
Dreams of Another volgt de filosofische benadering dat er geen creatie zonder vernietiging bestaat. Om iets te kunnen creëren, moet eerst iets anders worden vernietigd. Hier betekent dit dat de wereld waarin je je beweegt ongedefinieerd is, geen structuur heeft.
Pas met het wapen in de hand wordt deze vormeloze droom een omgeving die vertrouwd aanvoelt en waarmee je kunt communiceren. Elke kogel die je in het landschap afvuurt, stelt deze juist samen. Een zeer interessante omkering van de gebruikelijke gewoonten van games, waarin je dergelijke uitrusting met je meesleept.
Maar wat doe je nu eigenlijk in Dreams of Another? Dit is geen typisch actie-avontuur, geen platformgame, geen shooter, geen rollenspel. Het is vooral een filosofische gedachte die volgens hoofdontwikkelaar Tomohisa Kuramitsu, beter bekend als “Baiyon”, aanzet tot nadenken en tot het in vraag stellen van klassieke spelconventies.
Je komt bijvoorbeeld verschillende deuren tegen, die je echter niet mag openen of binnengaan. Maar ze praten wel met je en laten je meegenieten van de gedachtenwereld van een typische deur. Een van hen is bijvoorbeeld jaloers op auto’s, omdat die zich zo snel door de wereld bewegen, terwijl zij zelf altijd op één plek blijft. Een andere verheugt zich al op het ouder worden, omdat ze dan zulke mooie piepgeluiden mag maken.
Op een andere plek praat je met een putdeksel dat naar vrijheid verlangt. Of met een oversized mol die zich een weg uit de grond naar de oppervlakte heeft gebaand, om daar te ontdekken dat hij moet sterven. Altijd begeleid door een soundtrack die qua gekheid geen seconde onderdoet voor de rest van het spel en die niets te maken heeft met typische gamemuziek.
Als je niet afgeschrikt bent, maar nieuwsgierig, kun je Dreams of Another vanaf 10 oktober 2025 spelen op pc (via Steam) of PS5. Op Steam is er ook de gratis demo om te proberen, waarop ook ons artikel is gebaseerd.
Conclusie van de redactie
Als je van een game verwacht dat je 15 uur lang van het ene coole decor naar het andere wordt gejaagd, terwijl je raketwerper al uit elkaar valt van het vele schieten, dan kun je maar beter zo ver mogelijk wegblijven van Dreams of Another.
Want dit is geen typische computergame in de klassieke zin van het woord. Ja, je zit met muis en toetsenbord (of gamepad) in de hand voor de monitor en bedient een wapen. Maar niet om problemen op bloederige wijze op te lossen, maar om een wereld te creëren die je voor ongewone vragen stelt. En dat op een manier die soms aanvoelt als een bizarre koortsdroom.
Het is allemaal erg abstract, soms zelfs intellectueel, en tijdens het spelen heb ik vaak woorden als “dafuq?” gemompeld. Maar het is absoluut een unieke ervaring; een ervaring waar ik al langer over nadenk dan over de laatste acht Call of Duty’s bij elkaar. Ik kijk er erg naar uit om binnenkort nog veel dieper in deze in alle opzichten totaal bizarre wereld te duiken!
