Ik mocht de nieuwe Resi 30 minuten spelen en werd daarbij geconfronteerd met emoties die ik eigenlijk al lang had afgeschreven.
Dit is slechts het begin van onze donkerste symfonie tot nu toe
. Met deze opvallende uitspraak eindigt de demo van Resident Evil 9 die ik heb gespeeld. En Capcom lijkt deze belofte waar te maken, dat heb ik aan den lijve ondervonden.
De sfeer was om te snijden en ik kreeg koude rillingen over mijn rug. Nadat ik in 2020 Resident Evil 7 met een VR-bril had overleefd, dacht ik dat dat niet meer mogelijk was. Sindsdien voelde ik me onverslaanbaar in videogames, maar daar is nu een einde aan gekomen.
Dat komt niet alleen door het meesterlijke spel met licht en schaduw, maar ook door de meest interessante en dreigende achtervolger sinds Nemesis.
Wie dit hotel heeft geboekt, kan beter op straat overnachten
Waar gaat het om?: Je speelt FBI-agente Grace Ashcroft, die ondanks haar opleiding met wapens vooral achter een bureau werkt. Maar daar komt nu een einde aan. Nadat er in de buurt van Raccoon City steeds meer mysterieuze sterfgevallen plaatsvinden, wordt ze onmiddellijk naar de plaats delict gestuurd om de situatie ter plaatse te bekijken.
Een dubbele ramp: niet alleen reist ze rechtstreeks naar het centrum van een hel, waar waarschijnlijk maar weinig mensen levend kunnen ontsnappen. Ook haar moeder kwam een paar jaar eerder om het leven in een van de plaatselijke hotels. Een oude wond die nu weer opengaat.
Dit kon ik spelen: in datzelfde hotel word ik wakker in de demo – ondersteboven en met een bloedtransfusie. Na een korte bevrijdingsactie sluip ik nu door de donkere gangen op zoek naar een zekering voor de elektriciteitskast om te kunnen ontsnappen.
Licht? Donker? Maakt niet uit: griezelig!
Mijn constante metgezel is het indrukwekkende gebruik van lichteffecten, die zorgen voor een sfeervolle dichtheid die echt ongeëvenaard is. Lichtkegels, flikkerende lampen en wisselende kleuren hebben me zelden zo gefascineerd.
De sfeer wordt spanning en de spanning wordt angst. Begrijp me niet verkeerd, iedereen met een serie schakeling in de plafondlamp kent de angst voor flikkerend licht, maar de angst in Requiem is anders.
Minder reëel, maar des te diepgaander en van binnenuit opkomend. De hele tijd denk ik: Nu komt het! Nee, nu! Of nu?
Ik wacht op de bevrijdende klap.
Ironisch genoeg is dat het moment waarop ik even oplucht, waarop de horror me uiteindelijk overvalt. Daar is hij eindelijk, de angst waar ik van tevoren zo naar verlangde!
Mag ik me voorstellen: Frau Fischkopf-Zombie-Ork
Hoezeer het leveldesign en de gameplay me ook boeien, bij het zien van de typische achtervolger uit de serie wil ik wegrennen. Visueel doet ze namelijk denken aan een kruising tussen een zombie met visogen en een ziekelijke ork uit Lord of the Rings. In de demo kom ik haar al na een paar minuten tegen en raak ik haar tot het einde niet meer kwijt.
Wat maakt haar zo bijzonder? Terwijl eerdere achtervolgers zoals Mr. X, Jack Baker en Lady Dimitrescu vooral voor rillingen zorgden door hun machtige aanwezigheid en de weerloze jachtsituatie, gebeurt dat bij de nieuwe achtervolger vooral door het walgelijke ontwerp. Een griezelige mix van verwaarloosde, verrotte mensen en dierlijk gedrag.
Haar ogen zijn grijs, waarschijnlijk is ze blind. Toch is stil zijn niet genoeg, want ze kan mijn geur volgen. Daar komen nog angstaanjagende geluiden bij, zoals dreigend gekreun en onheilspellend gekraak. En dan zijn er nog haar schokkerige bewegingen, die mijn zenuwen behoorlijk op scherp zetten.
Tijdens mijn verkenning van het hotel moet ik altijd een vluchtroute uitstippelen. Want alleen omdat mijn achtervolger nu achter me is, betekent dat niet dat ze dat vijf seconden later ook nog is. Als ik opgelucht een kamer verlaat waar ik bijna mijn hoofd ben kwijtgeraakt, valt het monster plotseling door het plafond voor me neer en ren ik hem in de armen.
De visogen-ork-achtervolgster reageert dynamisch op mijn acties. In mijn eerste poging breekt ze een gesloten deur open en opent ze een kortere weg, omdat ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats ben. Bij de tweede poging verloopt alles heel anders. Het monster besluit namelijk om van bovenaf Hallo
te zeggen en de deur blijft op slot.
Third-person- of ego-perspectief?
Vanuit welk perspectief moet ik spelen?
, vragen veel Resi-fans zich bij de lancering vast af. Het goede nieuws: je kunt tijdens het spel op elk moment van perspectief wisselen. Ik heb de demo in beide perspectieven van begin tot eind gespeeld en raad duidelijk het schouderperspectief aan.
Grace’ zichtbare emoties en bewegingen geven de ervaring een meerwaarde die het first-person-perspectief niet kan bieden. Ik was bang dat de third-person-camera in de smalle gangen voor problemen zou zorgen, maar dat bleek niet het geval. Als je echter een fan bent van first-person, is dat ook geen probleem. Beide perspectieven zijn namelijk geslaagd.
Wat hebben we niet te weten gekomen?
Er ontbreekt nog steeds concrete informatie over het verhaal – mijn vragen konden (of wilden) helaas niet worden beantwoord. Ook over wapens, upgrades en gevechten ben ik helaas niet veel wijzer geworden. Tot nu toe is alleen bekend dat er vuurwapens zullen zijn. Hoe en in welke mate? Een geheim …
Hoe zit het met extra modi zoals de Mercenaries- of Raid-modus van sommige voorgangers? Komt Leon S. Kennedy toch nog uit de kast springen en iedereen neerschieten? Het blijft spannend!
Een zwakte van de vijand die het hele spel zou kunnen veranderen
Ik heb een bijzonderheid voor het einde bewaard: mevrouw Fischauge heeft een speciale zwakke plek die ook een enorme invloed op de rest van het spel zou kunnen hebben. Wie hier liever in het duister blijft tasten, kan beter meteen naar de conclusie springen.
De achtervolgster kan zich niet in fel licht bevinden. Dat betekent dat je veilig bent in bepaalde ruimtes die zijn voorzien van de nodige verlichting. In de demo kon ik met verschillende staande lampen interactie aangaan. Dat wijst erop dat je in de voltooide game bepaalde gebieden extra kunt beveiligen of de looproutes van de achtervolgster kunt beïnvloeden. Maar dat is op dit moment nog speculatie
Resident Evil: Requiem verschijnt op 27 februari 2026 voor pc, PlayStation 5 en Xbox Series X/S.
Conclusie van de redactie
Toegegeven, ik was een beetje teleurgesteld door de demo van Resident Evil 9. Eigenlijk had ik gehoopt een wapen in handen te kunnen nemen en de gunplay te kunnen testen. Daar is niets van gekomen – jammer!
Tegelijkertijd ben ik ook gerustgesteld, want de weerloze passages in Resi hebben me in het verleden vaak meer geïrriteerd dan de actiescènes. Dat was tot nu toe niet het geval in Requiem – integendeel zelfs! Het is niet alleen leuk om hulpeloos overgeleverd te zijn aan je achtervolger, maar het stemt me ook behoorlijk angstig door het coherente totaalconcept.
Maar hoe veelbelovend de demo ook is, ik wil hem niet overschatten. Want als de trend van de laatste Resi-games zich voortzet, zal de rest van de gameplay van Requiem vooral tegen het einde sterk afwijken van deze passage. Toch geeft het een voorproefje van de algemene beklemmende sfeer van het spel en de uitstekende technische staat. Daarom kijk ik zeer optimistisch uit naar februari, zij het nog met veel vraagtekens.
