v
Soms zijn het juist de kleine games die ons niet meer loslaten. Het beste voorbeeld: Kathy Rain, dat net een opvolger heeft gekregen.
Soms vind ik lange videogames te veel. Ik heb net het geweldige The First Berserker: Khazan uitgespeeld, daarna tijdens mijn vakantie Clair Obscure gespeeld, en nu wilde ik de geheime tip Tainted Grail: The Fall of Avalon gaan spelen… maar na een uur ben ik alweer uitgeput.
Hoe moet ik me nu in nog een complex rollenspel met miljoenen aantekeningen, vaardigheden en quests inwerken? Ik heb nu al 60 procent van mijn hersencapaciteit nodig om de dagelijkse Duolingo-opdracht te voltooien.
Dus: er moest iets anders komen! Soms heb ik behoefte aan kleine spelletjes, story-snacks, laagdrempelige en vermakelijke singleplayer-spelletjes die idealiter na twee, drie avonden uitgespeeld zijn.
Dus start ik Kathy Rain, een story-game die al jaren in mijn Steam-bibliotheek staat.
Kathy rain, Nintendo Switch, GeForce Now, Microsoft Windows, macOS, iOS, Android
Als jonge studente journalistiek een mysterieuze zaak oplossen in een klein stadje? Met een iconische retrolook uit de tijd van de goede oude Lucasarts-adventures? En dan ook nog eens volledig ingesproken in de Director’s Cut? Klinkt precies als wat ik zoek.
Maar Kathy Rain heeft mijn verwachtingen zelfs overtroffen.
Wat is er zo cool aan Kathy Rain?
Om het even uit te leggen: Kathy Rain verscheen oorspronkelijk al in 2016 als een klein indieproject, maar werd eind 2021 opnieuw uitgebracht als Director’s Cut. De veranderingen omvatten uitgebreidere scènes, maar ook een strakker verhaal met een logischer einde.
Ik heb beide versies gespeeld, maar je kunt het origineel gerust negeren ten gunste van de Director’s Cut, die in elke Steam Sale (ook nu) slechts 3,70 euro kost
Kathy Rain begint heel klassiek en onspectaculair. De 20-jarige Kathy studeert journalistiek, maar reist terug naar haar geboortedorp Cornwell Springs voor de begrafenis van haar grootvader. Al snel merkt ze dat er meer achter de dood van haar opa schuilgaat dan aanvankelijk gedacht. Op het eerste gezicht een typische retro-misdaadroman, wat nog wordt onderstreept door het feit dat het verhaal zich afspeelt in de jaren 90.
Maar de makers hebben zich bij de ontwikkeling laten inspireren door Twin Peaks – en dat merk je! Het verhaal neemt al snel een mysterieuze wending, alles in de stad lijkt gericht op drie lichtgevende bollen, Kathy ziet een kale man met doordringende ogen in een rood zijden pak en alles ontwikkelt zich heel anders dan ik aanvankelijk had gedacht.
De eigenlijke puzzels zijn vrij eenvoudig, kunnen meestal met logisch nadenken worden opgelost en dankzij de uitstekende volledige geluidsband is het avontuur nooit saai of vervelend. Zelfs het afklikken van hotspots blijft vermakelijk, omdat Kathy’s (Engelse) stemactrice haar punkattitude prachtig tot zijn recht laat komen.
Ik wil hier natuurlijk niets verklappen, dus houd ik mijn conclusie vrij vaag: Kathy Rain heeft me na het uitspelen langer beziggehouden dan ik had verwacht met een speeltijd van vier tot vijf uur. Het verhaal gaat niet zo diep als sommige psychologische melodrama’s, maar ik lag daarna nog lang wakker en piekerde over wat alles nu precies zou kunnen betekenen.
Als je weer eens zin hebt in iets vermakelijks tussen twee grote rollenspellen door, dan zit je hier goed. Zeker nu er na vier jaar pauze eindelijk een tweede deel is verschenen, dat op Steam een fantastische score van 96 procent heeft gekregen. Dit soort kleine projecten verdienen absoluut meer aandacht.
